VVD baas Klaas was een beetje onoplettend

Staatssecretaris Menno Snel van Financiën werd in de tweede kamer door burgers geconfronteerd met zijn beleid, of eigenlijk met dat van zijn voorganger. Dossiers en krantenartikelen kregen zo een menselijk gezicht.

Het indrukwekkendste moment tijdens het debat met de bewindspersoon vond plaats op de publieke tribune. De Kamervoorzitter verzocht het publiek niet te applaudisseren, waarop een gedupeerde antwoordde met: 'Mijn hele leven is naar de klote.'

De toeslagenaffaire, die honderden gezinnen ten onrechte in financiële problemen bracht, door overijverige en vooringenomen belastinginspecteurs, is een smet op het departement van de
Belastingdienst, die sowieso een groot imagoprobleem heeft.

Wie een klein foutje maakt, moet dat bekopen met de enorme destructiedrang van de organisatie. De slogan 'leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker' lijkt de laatste jaren voornamelijk te gelden voor eigen medewerkers - niet voor ons.

Dat er binnen het ministerie geen koppen zijn gerold, mag een wonder heten. Als wij een administratieve slordigheid begaan, of iets te laat met betalen zijn, moeten we dit meteen bekopen met een boete, of anders, als het meezit, een gewichtige waarschuwing.

In die zin is het interessant om te kijken naar ander groot nieuws dat in dezelfde tijd onthuld werd. Het werd bekend dat VVD-fractievoorzitter Klaas 'don't give a fuck' Dijkhoff een reiskostenvergoeding van 4900 euro per jaar ontving, een bedrag waar hij absoluut geen recht op heeft, omdat deze uitgaven al gedekt zijn. De liberaal noemt het 'stom'. Hij had het simpelweg niet gezien. Dijkhoff komt wel weg met zijn onoplettendheid.

Pas toen hem ernaar werd gevraagd, erkende hij zijn fout en beloofde hij het bedrag terug te storten. Omdat de mensen weleens narrig konden worden, toverde hij het verhaal van zijn wachtgeld weer tevoorschijn - dat zou hij, bij nader inzien, onmiddellijk stop laten zetten.

Verbazingwekkend dat iemand kennelijk elke maand 400 euro op zijn rekening gestort krijgt en daar helemaal geen vraagtekens bij plaatst.

De mensen op de publieke tribune, wier levens naar de klote zijn, zoals ze zelf zeggen, hebben niet eens dat bedrag voor hun maandelijkse boodschappen. Zij zitten in de shit door de overheid en moeten jarenlang boeten.

De kloof tussen de overheid en de bevolking werd daarmee pijnlijk in beeld gebracht. Het ergste is nog dat Dijkhoff met zijn 'onoplettendheid' wegkomt, en dat de slachtoffers van de Belastingdienst voor altijd een trauma met zich mee moeten dragen.

VVD-fractievoorzitter Klaas 'don't give a fuck' Dijkhoff

Sorry, mevrouw Brigitha

U bent de eerste die men had moeten opnemen in de Wall of Fame mevrouw Brigitha!

Het is een mooi en respectvol initiatief van de gemeente Almere: de Wall of Fame die werd onthuld door de wethouder. Deze muur bevat foto’s van Almeerse sporters die Europees, Wereld- of Olympisch kampioen zijn geworden. Of sporters uit de stad die topprestaties hebben geleverd op internationaal niveau.

Leuk idee?
In de Wall of Fame is nog geen plekje ingeruimd voor Enith Brigitha. Het zwemfenomeen uit Almere Haven die tijdens de Spelen in 1976 een bronzen Olympische medaille won terwijl ze het moest opnemen tegen Oost-Duitsers die – stijf van de doping – het goud en zilver stalen. Brigitha was de eerste gekleurde zwemster ter wereld die Olympisch eremetaal veroverde.

Waardering
Mevr. Brigitha liet weten dat het best wel zeer doet dat ze in Nederland niet de waardering heeft gekregen voor die Olympische prestatie. En ze voegde er aan toe dat ook vanuit Almere nooit erkenning was gekomen. Zonder wrok, in alle bescheidenheid, had ze zich daarbij neergelegd.

De onthulling van de Wall of Fame had nu een charmante mogelijkheid voor Almere geweest om een beetje eerherstel aan de zwemster te geven. Maar ze is er dus niet in opgenomen.

Schaamrood
Het zou de initiatiefnemers het schaamrood op de kaken moeten bezorgen.
Neem Enith Brigitha morgen in de Wall of Fame op en stuur gelijk even een bosje bloemen naar deze vrouw die voor Nederland een historische prestatie leverde.

www.swimmingworldmagazine.com

We leven in extreem gevaarlijke tijden

Recente internationale voorbeelden laten zien hoe universiteiten en de academische vrijheid worden bedreigd door de opkomst van populistisch-rechtse politiek.

Van Bolsonaro in Brazilië tot Trump in de VS, van Orban in Hongarije tot Erdogan in Turkije.

Een soortgelijke ontwikkeling heeft zich ook in Nederland voorgedaan. Het ‘domme’ racisme en de klassieke vreemdelingenhaat van de NVU en Centrum Democraten hebben plaatsgemaakt voor het ‘intelligente’ racisme van Wilders en Baudet. Extreem-rechtse denkbeelden die voorheen alleen in de duistere krochten van het internet te vinden waren worden nu openlijk geuit. Zo kom je het idee dat ‘onze bevolking vervangen dreigt te worden’ niet alleen tegen in de manifesten van Anders Breivik en Brenton Tarrant, de aanslagpleger in Nieuw-Zeeland, maar ook gewoon via de publieke omroep in de zendtijd voor politieke partijen. De vraag is hoe lang we dat soort gevaarlijke denkbeelden nog onder de noemer vrijheid van meningsuiting blijven scharen.

Lijsten van ‘verdachte’ academici, het publiekelijk in diskrediet brengen van wetenschappelijke kennis en politieke aanvallen op financiering van onderwijs en onderzoek, worden gebruikt om de ruimte voor kritisch debat te vernauwen, minderheden en vrouwen verder te marginaliseren en de macht van de eigen partij te consolideren.

Neofascistische politiek in Nederland
Natuurlijk is Baudet geen dunne doordruk van de NSB. Er zijn voldoende verschillen die ook belicht zouden kunnen worden. Maar de politieke denkkaders en de retorica baseren zich op dezelfde principes. De koers van FvD is fascistisch. Plain and simple.

Wie wil begrijpen waarom Baudet en FvD onderdeel zijn van een neofascistische politieke golf mag zich dan ook niet blindstaren op de extreme, gemilitariseerde en antisemitische aspecten van het fascisme uit de jaren veertig. We moeten terug naar de jaren dertig, toen het fascisme in Nederland in volle opbouw en bloei was.

Nederlandse fascisten in Zaandam, april 1930. Tweede van links ANFB-voorman Jan Baars.

Net als toen zijn mensen vandaag onzeker geworden onder invloed van ontwikkelingen waarop ze geen greep hebben, en zijn ze ervan overtuigd dat de elite heeft gefaald.

Dus geen vergezochte vergelijkingen tussen de militaire esthetica van fascistische bewegingen destijds en de frontsoldaatmetaforiek van Baudet vandaag, hoe veelzeggend die ook is. De vergelijking zit dieper, niet enkel in de retorische overeenkomsten maar ook in de denkkaders en politieke strategieën.

Sinds de Tweede Wereldoorlog hebben we in Nederland geen politicus gezien die in woord en daad zo dicht bij het nationaalsocialisme staat als Thierry Baudet

Forum voor Democratie-leider Baudet in zijn overwinningsspeech 'Wij zijn naar het front geroepen, omdat ons land ons nodig heeft'

Nooit eerder kreeg extreemrechts zoveel stemmen. De partij van Thierry Baudet wordt waarschijnlijk de grootste in de Eerste Kamer. Racisme, seksisme, wit nationalisme en de ontkenning van klimaatverandering krijgen op deze manier niet alleen een podium, maar ook democratische legitimiteit. Dat is een klap in het gezicht van iedereen die strijd tegen uitsluiting en onderdrukking.

Sinds de Tweede Wereldoorlog hebben we in Nederland geen politicus gezien die in woord en daad zo dicht bij het nationaalsocialisme staat als Thierry Baudet. Zeker wanneer het gaat om zijn uitspraken over ‘homeopathische uitdunning’ en ‘omvolking’. En dan hebben we het nog niet eens gehad over zijn theekransjes met Holocaust ontkenners en uitgesproken racisten als Jean Marie Le Pen en Jared Taylor.

Het FVD is een schoolvoorbeeld van een radicaal-rechtse populistische partij – net als de PVV van Geert Wilders, het Rassemblement National (voorheen Front National) van Marine Le Pen en de Lega van Matteo Salvini.

Baudet doorspekte zijn overwinningsspeech met termen als: 'te elfder ure', 'brokstukken', 'kapotgemaakt', 'ondermijnd' en was zo in delen zeer populistisch van aard. De boosdoeners zijn de elites (universiteiten, journalisten en politici). Maar er zit ook een hondenfluitje naar de wat extremistischere nativisten in zijn achterban. De term 'Boreaal' kan namelijk verwijzen naar de ‘arische’ en ‘polaire’ wortels van het Indo-Europese volk, de veronderstelde voorouders van de witte Europeanen.

Hij zegt dat er teveel migranten in Nederland zijn, en suggereert dat dit een probleem vormt voor onze veiligheid.

Veel radicaal-rechtse populisten, zo ook Thierry kiezen voor klimaatscepsis omdat het idee van een 'klimaathype' mooi aan kan sluiten bij hun populisme en hun betoog dat onze beschaving in de afgrond wordt gestort.

Nativisme, populisme, Euroscepsis, klimaatscepsis allemaal samengebracht in een toespraak. Baudet laat zijn aanhangers geloven dat Nederland in een crisis is en er maar één partij is die het tij kan doen keren.

Met betrekking tot hun kernthema’s – populisme, nativisme, Euro- en klimaatscepsis – lijken er nauwelijks verschillen tussen de PVV en FvD te bestaan. Op economisch vlak is FvD wel een stuk rechtser.

Baudet presenteert zich, in tegenstelling tot Wilders, als een intellectueel. Hij zegt op te komen voor de belangen van het 'gewone volk', maar presenteert zichzelf als allesbehalve gewoon. Hij zet zichzelf, net zoals Pim Fortuyn deed, neer als een wijze en dwarse intellectueel. Door bijvoorbeeld zijn taalgebruik in de overwinningsspeech en het neerkijken op 'machthebbende bestuurders' die volgens hem nog nooit een boek hebben gelezen. Dit geeft hem een gematigder imago dan Wilders en maakt hem daardoor zelfs aantrekkelijk voor sommige VVD-stemmers.

 Toen niet, nu niet, nooit meer fascisme! 

Geef angst en haat geen stem!

Met de opkomst van extreem rechts leven we in een tijdperk waar racistisch beleid in rap tempo terrein wint. Racisme en uitsluiting lijken de nieuw norm te zijn geworden.

Te veel mensen voelen zich niet veilig of welkom in het land waarin we wonen, als gevolg van de angst-en-haat-politiek van rechtse partijen.

Geef angst en haat geen stem!

De arbeidersklasse wordt uit elkaar gedreven en tegen elkaar opgezet

In Nieuw Zeeland vond een afschuwelijke moordpartij plaats in twee moskeeën waarbij minstens 50 mensen de dood vonden en veel gewonden te betreuren zijn. De dader heeft de afschuwelijke slachting vooraf doelbewust en op basis van rechts-extremistische opvattingen gepland.

Steeds vaker vinden racistische aanslagen plaats tegen migranten. Er is ontegenzeggelijk sprake van een groeiend aantal fascistische uitingen in tal van landen verspreid over de hele wereld. Deze gang van zaken is het gevolg van mondiale kapitalistische ontwikkelingen die tegenstellingen tussen groepen mensen aanwakkeren in plaats van een klimaat te scheppen waarin de arbeidersklasse kan samenwerken om onderlinge tegenstellingen op te lossen en gezamenlijke oplossingen te zoeken voor dagelijkse problemen. Ook worden religieuze tegenstellingen uitvergroot waardoor de arbeidersklasse uit elkaar wordt gedreven en tegen elkaar wordt opgezet.

Eens te meer geldt voor de vertegenwoordigers van het kapitalisme: verdeel en heers. Het feit dat deze brutale moordpartij geen haarbreed in de weg werd gelegd, toont aan dat deze fascistische operaties oogluikend worden toegelaten om angst en verslagenheid te zaaien.

Verschillende bedrijven, zoals onder meer Facebook laten massaal haatzaaiende berichten toe. Dit soort gebeurtenissen maken een gezamenlijk front van werkers tegen racisme en fascisme noodzakelijker omdat in tegenstelling tot de heersende klasse de werkers eenheid en solidariteit nodig hebben en de kracht hebben om racisme en fascisme te verslaan.

Internationaal Strafhof word verbannen uit de VS

De Verenigde Staten zullen geen visa meer verstrekken aan medewerkers van het Internationaal Strafhof in Den Haag die onderzoek doen naar Amerikaanse oorlogshandelingen.

Minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo zei dit tijdens een korte persconferentie. De maatregel moet ook de eventuele vervolging van Amerikaanse bondgenoten zoals Israël afschrikken.

Daarmee trekken de Amerikanen zich weer een stap verder terug uit de internationale arena. De Amerikaanse president George W. Bush trok in 2002 de door Bill Clinton ondertekende aanmelding als lid van het nieuwe strafhof in, waarna Barack Obama weer toenadering zocht door als waarnemer aan te gaan zitten. Voor de regering-Trump is het Internationaal Strafhof (ICC) echter ‘een bedreiging van de Amerikaanse nationale soevereiniteit’.

‘We zijn vastbesloten om Amerikaanse en geallieerde militairen en burgers te beschermen tegen een leven in angst, angst voor onterechte vervolging voor daden die zij hebben verricht om onze grootse natie te verdedigen’, zei Pompeo.

Onderzoekers van het Strafhof die zich op Amerikanen richten komen het land dus niet meer binnen. Pompeo zei dat de maatregel al van kracht is maar wilde niet zeggen hoeveel ICC-medewerkers tot nu toe een visum geweigerd is.

Martelingen in Afghanistan

Directe aanleiding is een onderzoek dat het ICC wil instellen naar de ‘situatie in Afghanistan’, zoals een verzoek van de aanklager uit 2017 is getiteld. ‘De beschikbare informatie geeft aanleiding te geloven dat leden van het Amerikaanse leger en de Amerikaanse inlichtingendienst CIA zich schuldig hebben gemaakt aan marteling, wrede behandeling, vernedering, verkrachting en seksueel geweld tegen conflict-gerelateerde arrestanten in Afghanistan en andere locaties, in het bijzonder in de periode 2003-2004.’

Die periode komt overeen met de zwartste jaren in de War on Terror, toen vijandelijke strijders en terreurverdachten werden opgesloten op de zogeheten Black Sites, waar ze werden verhoord zonder dat de Geneefse Conventie erop werd nageslagen.

Volgens Pompeo kan dit onderzoek leiden tot de ‘onwettige vervolging en berechting van Amerikaans militair personeel’ – onwettig, omdat de Verenigde Staten het ICC zelf niet erkennen. Hij vindt dat daarmee de Amerikaanse vrees voor ‘politiek gemotiveerde vervolgingen’ bewaarheid is. President Trump waarschuwde vorig jaar september al dat dit onderzoek consequenties zou hebben.

‘Deze visumrestricties zullen niet onze laatste maatregel zijn’, dreigde Pompeo. ‘We bereiden ons voor op aanvullende stappen, inclusief economische sancties als het ICC zijn koers niet wijzigt.’

Nationalistisch isolationisme

Het besluit wordt gemotiveerd met een combinatie van Amerikaans exceptionalisme (het geloof dat Amerika een lichtend voorbeeld is) en nationalistisch isolationisme. ‘Amerika’s toewijding aan het recht en gerechtigheid vormen de kern van ons succes als natie en maken de rest van de wereld jaloers’, aldus Pompeo. Als Amerikaanse militairen over de schreef gaan worden ze in Amerika gestraft, stelt hij. ‘Ook steunen de Verenigde Staten internationale juridische mechanismen als ze in ons belang werken, zoals de afhandeling van Rwandese en Joegoslavische wreedheden. Maar het ICC valt het Amerikaanse rechtssysteem aan.’

In een reactie stelt het ICC, waar 123 landen bij zijn aangesloten, dat het ‘zich niet laat afschrikken en zijn onafhankelijke werk zal blijven doen’.

Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch noemde het besluit een ‘schurkachtige poging om onderzoekers te straffen’. De maatregel ‘zendt een duidelijke boodschap naar degenen die martelen en moorden: hun misdaden blijven mogelijk ongestraft’.

Komt er een oorlog voor herkolonisatie van Venezuela?

Stef Blok, minister van Koophandel en Koloniën

De buitenlandse inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van Venezuela is niets minder dan de herkolonisatie van Venezuela door de Verenigde Staten. Trump wil al te graag militair ingrijpen. Onze deftige Stef van buitenlandse zaken en andere Europese ministers hebben al de kant van de Verenigde Staten gekozen.

Voor alle duidelijkheid: in tegenstelling tot wat de westerse media roepen, is het de constitutionele regering van president Nicolás Maduro, die zoals altijd, volledige en effectieve controle heeft over het nationale grondgebied. De instellingen van de Venezolaanse staat functioneren helemaal normaal, in overeenstemming met de grondwet.

Het is een gotspe voor de bevolking van Venezuela dat men beweerd dat het land een bedreiging zou vormen voor regionale of internationale vrede en veiligheid alleen maar om de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties met valse informatie te misleiden. Niettemin heeft de overgrote meerderheid van de internationale gemeenschap in de regio opgeroepen om de soevereiniteit en het recht op zelfbeschikking van het Venezolaanse volk te respecteren.

Marionettendictator
Stel je eens voor dat op het Malieveld in Den Haag de Tweede Kamervoorzitter Khadija Arib, gesteund door de Marokkaanse koning zichzelf tot interim-premier zou uitroepen en onmiddellijke verkiezingen zou eisen. Dat kun je je toch helemaal niet voorstellen?

Voorzitter van het Venezolaanse parlement Juan Guaido riep zichzelf dus wel uit tot interim-president van Venezuela. Hij legde op straat een eed af en kreeg binnen een paar uur openlijk steun vanuit de Verenigde Staten en later ook van o.a. Nederland. Maar wie is deze man eigenlijk? En waar komt bij opeens vandaan?

Onderzoeksjournalisten doken in de geschiedenis van deze man en deden een aantal opvallende ontdekkingen. Zo bleek uit een peiling die eerder werd gehouden dat 81% van de bevolking van Venezuela tot voor kort niet eens wist wie Juan Guaido is. Ook blijkt uit een opiniepeiling van Luis Vicente León dat minder dan 20% van de bevolking achter de zelfbenoemde interim-president staat.

Hebben we ooit eerder iemand gezien die vraagt om militaire acties die zoveel leed zouden berokkenen aan zijn eigen mensen en die er dan president wil worden? Wat voor iemand wil de middelen van het volk laten plunderen om er president te worden?

Deze loopjongen van de VS roept op tot een opstand van het leger en tot burgerlijke rebellie, doet een beroep op overheidsfunctionarissen om het gezag te negeren, stelt diplomatieke vertegenwoordigers aan die zijn goedgekeurd door Trump, doet pogingen tot omkoping van de Venezolaanse diplomatieke dienst via de sociale netwerken, roept op tot confiscatie van financiële middelen en activa van de Venezolaanse staat in het buitenland en omarmt de onteigening van Venezuela.

In de Amerikaanse media wordt Juan Guaido geprezen als mogelijke opvolger voor Maduro. De New York Times prijst de man in een redactioneel artikel aan als ‘geloofwaardig alternatief’ voor de zittende president, als een man met een ‘verfrissende stijl en visie om het land voorwaarts te leiden’. Bloomberg schrijft in een redactioneel artikelen dat Juan Guaido ‘de democratie kan herstellen’, terwijl de Wall Street Journal hem uitriep tot de ‘nieuwe democratische leider’

Deze schavuit erkent in Venezuela niemand behalve zichzelf: hij erkent het hooggerechtshof niet, noch de nationale kiesraad (het orgaan waarmee hijzelf in 2015 tot parlementariër is gekozen), noch het parket, noch het bureau van de ombudsman of de algemene controlekamer. Voorlopig heeft de afgevaardigde zich tot baas verklaard van twee openbare machten van de staat: de uitvoerende macht en de wetgevende macht, hetgeen het dictatoriale karakter van het regime toont dat vandaag aan Venezuela moet worden opgelegd.

Deze actie, die geen enkele basis heeft in de nationale grondwet, is een directe aanval op de democratische instellingen van de Bolivariaanse Republiek Venezuela en vertrappen de wil van het Venezolaanse volk, dat heeft gekozen voor Nicolás Maduro als president voor de periode 2019-2025.

Er vond op 23 januari 2019 een poging tot een staatsgreep plaats in Venezuela, gepromoot, georganiseerd en gefinancierd door de regering van de Verenigde Staten, met de steun van een minderheidsgroep van landen in de regio en in Europa.

Al sinds de verkiezing van Hugo Chavez in 1998 hebben de Verenigde Staten geprobeerd de controle over Venezuela en haar grote oliereserves terug te krijgen. Met een socialistisch beleid probeerde Chavez de olierijkdom gelijkmatiger te verdelen onder de bevolking, maar werd daarmee een doelwit van de Verenigde Staten.

Amerikaanse invloeden
In gesprekken van de regering-Trump met opstandige Venezolaanse legerofficieren, vroegen die onder meer versleutelde radio’s. Zonder zulke apparatuur durfden ze hun coupplan niet onderling te bespreken. Dit verzoek werd onthuld door The New York Times.

In een gesprek in de Oval Office zou Trump, vlak na zijn inauguratie, hebben gevraagd waarom de VS Venezuela niet gewoon binnenvallen, dit volgens CNN en AP.
Rex Tillerson, toen minister van Buitenlandse Zaken, en H.R. McMaster, destijds Nationaal Veiligheidsadviseur, raadden dit sterk af. Een aanval kan contraproductief uitpakken en zal slecht vallen in de regio, zeiden ze. Trump noemde daarop de invasies van Grenada en Panama, in de jaren 80, voorbeelden van ‘nuttige’ militaire actie in de regio. Enkele weken later zou hij de optie weer hebben opgebracht, nu tijdens een diner met vier Latijns-Amerikaanse presidenten.

Tillerson en McMaster zijn intussen weg. Ze zijn vervangen door respectievelijk Mike Pompeo en John Bolton, beiden voorstanders van militair ingrijpen. Havik Bolton ziet Venezuela al jaren als schurkenstaat. Pompeo heeft goede banden met de Republikeinse senator Marco Rubio uit Florida. Als kind van Cubaanse ballingen is Rubio een uitgesproken tegenstander van zowel het Castro-regime als van Maduro.

Rubio drukt een steeds zwaarder stempel op het Latijns-Amerika-beleid van het Witte Huis. Harde taal tegen Maduro moet hem populair maken bij de Venezolaanse en Cubaanse diaspora in Florida.

Venezuela als kolonie
Er wordt toenemend gesproken over een militaire interventie in Venezuela. Vooral in de VS, maar voorzichtig ook daarbuiten. Staat een inval op stapel? Hopelijk is de ‘Militaire optie’ tegen Venezuela vooral retoriek.

Het Amerikaanse leger zou Venezuela makkelijk aankunnen. Maar Irak en Libië leren dat een machtsvacuüm scheppen zonder plan-B een land verder kan destabiliseren. Venezuela kampt nu al met geweld van gewapende, criminele groepen. Het is ook twaalf keer groter dan Panama, het laatste Latijns-Amerikaanse land dat de VS binnenvielen.

We hebben te maken met een 'nieuw' model voor staatsgrepen gepromoot door de Verenigde Staten, uitgevoerd met behulp van politieke en juridische manipulatie, met als excuus de democratische orde te 'herstellen' en als doel een dictatoriale regering op te leggen met een machtsconcentratie vergelijkbaar met die van de tirannieke regimes van de 20e eeuw in de regio.

Het doel van deze agressieve en criminele campagne tegen Venezuela is het creëren van een façade die de VS in staat stelt om via stromannen te regeren alsof het gaat om een in het buitenland opererende oliemaatschappij. De VS en Europa plunderen de rijkdommen van het Venezolaanse volk zoals men dat al eerder in de negentiende eeuw deed in b.v. Afrika.

Reino Holandes
GroenLinks waarschuwt dat Nederland zich niet te veel aan de zijde van de Amerikanen moet opstellen. Zij vinden dat Stef Blok vooral duidelijk moet maken dat het niet bij een militaire interventie betrokken wil zijn en dat het kabinet alles op alles zetten om te voorkomen dat het Koninkrijk een militair conflict wordt ingezogen. De Kamerleden vinden dat ons land de situatie niet moet politiseren, zoals de Amerikanen.

Vicepresident van de Bolivariaanse republiek, Rodriguez kondigde al een herziening van de relaties met de Nederlandse koninkrijksdelen aan. 'Dat Curacao meedoet aan deze show, waarvan het enige doel is om Venezuela over te nemen, betekent niet alleen dat we onze grens sluiten. We gaan ook onze relatie met deze landen herzien.'

De Verenigde Staten zijn overduidelijk nog steeds de grootste bedreiging voor vrede en stabiliteit in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Zoals altijd hanteren ze chantage en dwang tegen andere staten om hun marionetten-presidenten in het zadel te helpen.

Militair ingrijpen ligt hypergevoelig in Latijns-Amerika na twee eeuwen omstreden Amerikaanse inmenging in de regio
Vanaf de 19de eeuw bemoeiden de VS zich onder de Monroe-doctrine zeer actief met hun ‘achtertuin’ Latijns-Amerika. Dit ging door tot diep in de vorige eeuw. In de Koude Oorlog werden van Nicaragua tot Chili rechtse, pro-Amerikaanse (para)militairen gesteund in de strijd tegen links. De bijbehorende burgeroorlogen en mensenrechtenschendingen nam Washington voor lief.

Tegenwoordig zijn coups of interventies uit den boze. Aan het eind van de Koude Oorlog grepen de VS nog wel in tegen dictator (en oud-CIA-agent) Manuel Noriega in Panama. Maar bij latere georkestreerde machtswisselingen, zoals in Haïti in 2004, moest Washington – in elk geval voor de buitenwereld – meer op de achtergrond blijven.

Als gekozen leiders tegenwoordig worden afgezet, is het via lawfare: politiek-juridische oorlogvoering. Afzettingsprocedures, zoals in Honduras (2009) en van de Braziliaanse president Rousseff (in 2016) verdelen samenlevingen ook diep. Maar er rollen geen tanks meer door de straten.

Het plan voor de onderwerping van Venezuela is al in gang gezet met de grootste roof in de geschiedenis van Venezuela. De VS nemen met steun van Europese landen de raffinaderijen, diplomatieke kantoren en andere bezittingen en bankrekeningen van Venezuela in de Verenigde Staten over, het Verenigd Koninkrijk plundert de Venezolaanse goudreserves, helemaal in de grote plunder-tradities van het Britse rijk.

Een voorbeeld is de benoeming door senator Marco Rubio van de vertegenwoordiger van Venezuela voor het Witte Huis, de heer Carlos Vecchio, voormalig advocaat bij het oliebedrijf Exxon Mobil in Venezuela, dus een vertegenwoordiger van de Amerikaanse olie-industrie.

Respecteren van democratisch gekozen instellingen
De oplossing voor de huidige situatie in Venezuela vereist vooral respect voor fundamentele beginselen zoals vastgelegd in het Handvest van de Verenigde Naties. Het gaat om respect voor de soevereiniteit en zelfbeschikking van volkeren, niet-inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van staten, respect voor democratisch gekozen instellingen en het zich onthouden van gebruik of de dreiging van het gebruik van geweld.

De regering van president Nicolás Maduro is altijd bereid tot dialoog. De Venezolanen zijn zich ervan bewust dat er obscure belangen zijn die hen naar een oorlog willen voeren, en dat zij het doelwit zijn van een mogelijke militaire invasie waar de propaganda-apparaten van de Verenigde Staten en Europa toe oproepen.

De risico's zijn reëel, vooral omdat Trump oorlogsmisdadiger Elliot Abrams, die veroordeeld is in zijn eigen land, heeft aangesteld als de verantwoordelijke voor de behandeling van de Venezolaanse situatie.

Venezuela zal zijn soevereiniteit nooit opofferen voor de druk, de chantage, de samenzweringen en de agressie van de landen die dit herkolonisatieplan steunen.

Met vlaggen en spandoeken betuigen duizenden Venezolanen steun aan de revolutie van Chávez.

Zijn wij boos, teleurgesteld of alleen maar ge-stressed?

Ingrid en Henkie

De gemiddelde Nederlander is veel redelijker dan je op basis van social media en bepaalde uitspraken van politici zou geloven. Het punt is: die gemiddelde Nederlander hoor je nooit, hij is minder luidruchtig.

Het milde midden maakt zich zorgen over immigratie, maar vindt ook dat vluchtelingen goed moeten worden behandeld. Hij is misschien kritisch over politici, maar heeft vertrouwen in de democratie en andere maatschappelijke instituties. Hij is bereid om iets voor het klimaat te doen, mits de lasten eerlijk worden verdeeld.

Het milde midden heeft 'n zwakte. Het is passief en volgzaam. Maatschappelijke veranderingen komen nooit vanuit het midden tot stand.

Stress
Het maandblad The Atlantic heeft al weer een poos geleden onderzoek gedaan naar de nerveuze gesteldheid van de westerse burger. De vorige eeuw verdeelden we de welvaart onder elkaar, schreef het Amerikaanse blad, deze eeuw verdelen we financiële risico’s onder elkaar. Niet slecht gezegd. Waar links ooit spreiding van kennis, macht en inkomen beloofde, is spreiding van regels, risico’s en vermogensbeheer het resultaat.

De vermarkting van ons privéleven, en de keuzestress die dit opleverde, is vermoedelijk de meest onderschatte oorzaak van de kloof tussen burgers en beleidsmakers. Wie zich tegen ziektekosten verzekert, hoort eerst zelf zijn zorgbehoefte te analyseren. Wie gaat studeren, moet zelf beslissen of hij overheidsgeld leent. Verplicht riskeren onder het mom van keuzevrijheid.

Marktwerking in de zorg is op papier een prima manier om kosten te drukken. Maar het gaat mis bij het overaanbod aan keuzes die verzekeraars over burgers uitstorten: veel plezier in uw hooiberg. Vijf jaar geleden wees onderzoek al uit dat ook rechtse VVD-kiezers tegen marktwerking in de zorg zijn.

D66 pleit er voor om de burger nog meer keuzevrijheid te geven, nu over het eigen pensioen. Onderzoek wijst intussen uit dat de meeste burgers er geen trek in hebben.

De opkomst van rechtse politici met hun geschreeuw heeft oorzaken. Wie die wil voeden moet huishoudens vooral met meer keuzestress opzadelen.

De regering van de Verenigde Staten moet ophouden zich te bemoeien met de interne politiek van Venezuela

Werknemers van PDVSA met afbeeldingen van Simón Bolívar, Hugo Chávez en Nicolás Maduro, buiten het Miraflores-paleis in Venezuela.

Een door de VS gesteunde oppositiebeweging, die letterlijk geen middel schuwt probeert op dit moment de macht te krijgen in het door crisis en opstand verscheurde land.

Schokkend
In de westerse media krijgt die oppositie een merkwaardig prettige voorkeursbehandeling. Terwijl activisten in Europa, bijvoorbeeld in Hamburg bij de G20-top afgelopen maand, bij het minste verzet als relschoppers worden afgeschilderd, worden die in Venezuela stelselmatig afgebeeld als moedige slachtoffers van een tirannieke regering.

Andere visies zijn niet te vinden in westerse media, hetgeen vooral aantoont hoe effectief de propagandamachine van de ‘oppositie’ is. Alle beschikbare middelen worden benut om de armen, de sociale basis van de Bolivariaanse Revolutie en degenen die er het meeste baat bij hebben gehad, op te zetten tegen het Chavisme.

In naam van vrijheid en democratie zijn de stoottroepen van de Venezolaanse oppositie bezig met het lynchen en levend verbranden van mensen, ze doen zich voor als aanhangers van Chavez. Ze steken ziekenhuizen in brand, crèches, publieke gebouwen of centra voor opslag van voedsel, ze vallen militaire posten aan, schieten met bazukas, mortieren en geweren, plunderen, chanteren, bedreigen en moorden. Ze eigenen zich alle paramilitaire wapens toe. Ze zaaien terreur om de chaos net zo lang te vergroten tot er een burgeroorlog is ontstaan.

De VS heeft aangekondigd dat ze haar interventie gaat opschroeven. De tragische strategische betekenis van Venezuela als eigenaar van de grootste olievoorraad in de wereld, zal nooit met rust gelaten worden door de grote mogendheden.

Met name voor de arme meerderheid van de Venezolaanse bevolking is de afgelopen twintig jaar echt wel iets bereikt.

De gerenommeerde Portugese socioloog Boaventura de Souza Santos (een van de grondleggers van het Wereld Sociaal Forum) schreef in het Portugese weekblad Publico een pleidooi ter verdediging van Venezuela, dat hier in Engelse vertaling te vinden is.

Oproep tot actie

Overal in de wereld zijn rechts-populistische en extreem-rechtse partijen in opkomst. Deze fascisten proberen met verkiezingen hun macht te vergroten. In Nederland hebben we met de PVV en FvD twee partijen op de uiterst rechtse flank, die steeds steeds verder gaan in hun omarming van racistische denkbeelden.

Gevestigde partijen zoals de VVD gaan hier in mee door bijvoorbeeld vluchtelingen te gebruiken als zondebok voor een gebrek aan banen en betaalbare woningen.

Op 23 maart zal er op straat een alternatief zichtbaar zijn. Wij zijn met meer!

Demonstreer mee!

• Vóór diversiteit en solidariteit, tegen elke vorm van racisme en discriminatie!
• Vóór een menselijk asielbeleid, tegen de wapenindustrie, oorlogspolitiek en klimaatverandering!
• Vóór een sociaal en economisch rechtvaardig Nederland, tegen rechts-populisme en extreemrechts!

Samen tegen racisme
De demonstratie begint in Amsterdam op zaterdag 23 maart om 14:00 vanaf de Dam en eindigt bij de Dokwerker.

Het verzet kwam van de arbeidersklasse!

Op 24 Februari 1941 werd op de Noordermarkt de Februaristaking uitgeroepen door de toenmalige illegale CPN. Een kleine 300-400 verzetsmannen en vrouwen van de CPN werden toegesproken door o.a. Dirk van Nimwegen.

De volgende dag brak de Februaristaking uit.

De kern van het verzet tegen de fascistische bezetting kwam uit de arbeidersklasse. De Februaristaking was geen spontane (lees toevallige) opwelling van antifascistisch ingestelde Amsterdammers, maar een georganiseerde verzetsdaad van de arbeidersklasse, onder leiding van de Communistische Partij.

Het was de enige politieke staking in Europa tegen de anti‐Joodse maatregelen van de nazi’s in bezet gebied.

Tijdens de bezetting vormde de staking voor velen een bron van inspiratie. Nog altijd geeft de Februaristaking van 1941 een inspirerend en belangrijk signaal, waarbij opkomen voor een ander en waakzaamheid voor antisemitisme en elke andere vorm van discriminatie en racisme geboden is.

In de strijd tegen het barbaarse kapitalisme van de jaren ‘20 en ‘30 waren de leiders gestaald, die in de jaren ‘40 hun leven op het spel zouden zetten om het fascisme te verslaan – de meest afschuwwekkende vorm van kapitalistische uitbuiting.

Hen te eren betekent de strijd voortzetten. Nooit meer fascisme!

Jaarlijks word er tijdens deze herdenking stil gestaan bij deze daad van medemenselijkheid van tienduizenden burgers, die in Amsterdam het werk neerlegden en opkwamen voor hun Joodse stadgenoten.

De dokwerker
Daar staat hij op het Amsterdamse Jonas Daniël Meijerplein, hoog op zijn voetstuk, stoer, onverzettelijk. Gemaakt door Mari Andriessen.
Dit imponerende beeld symboliseert de Amsterdamse communisten, die op 25 februari 1941 uit protest tegen de jodenvervolging de februaristaking aanvoerden. Er verschenen geen trams, geen vuilniswagens, scheepswerven stroomden leeg.

Kom op maandag 25 februari 2019 naar het Jonas Daniël Meijerplein om deel te nemen aan het defilé langs de Dokwerker. De herdenking begint om 16.45 uur; het defilé langs de Dokwerker is om 17.00 uur.

Vóór Palestina, vóór demonstratierecht, tegen zionistisch geweld

Joodse antifascisten beschadigen fascistisch monument in New York

Ter ere van Internationale Herdenkingsdag van de Slachtoffers van de Holocaust hebben een groep joodse antifascisten uit de regio van New York een directe actie ondernomen.
Doel was het monument van de de Franse Nazi-collaborateur Phillipe Pétain. Pétain was als generaal in het Vichy-regime persoonlijk verantwoordelijk voor de deportatie en de daar op volgende moord van duizenden franse joden. Van de 75.721 gedeporteerden overleefden er minder dan 2000.

In de vroege ochtenduren van maandag 28 januari werd er rode verf gesmeerd over Pétain's gedenkplaat in de 'Canyon of Heroes' in zuidelijk Manhattan. En in de omgeving werd antifascistische graffiti gespoten.

Deze acties werden autonoom ondernomen, in solidariteit met de oproep tot actie door het 'Outlive Them' netwerk en ter nagedachtenis van de miljoenen slachtoffers van fascisten als Pétain.

'Outlive Them' is een internationaal netwerk dat ernaar streeft om het fascisme aan de wortel te treffen.

Joden die hun geschiedenis kennen, houden de Amerikaanse regering verantwoordelijk voor het vluchtelingen- en immigratiebeleid dat hun voorouders veroordeelde om te sterven in de getto's en kampen van Europa en Noord-Afrika, net zoals het Trump-regime vandaag de dag vluchtelingen en genocide-overlevenden blijft veroordelen tot de dood: door massadeportaties, gemilitariseerde grenzen, reisverboden of de weigering van het recht op asiel.

Henri Philippe Pétain met zijn vriend Adolf

Zeventig jaar na de deportaties van Pétain, waar kinderen van hun ouders werden gescheiden, waaronder 2000 onder de leeftijd van 6 en 6.000 onder de leeftijd van 13, maakt de regering Trump zich ook schuldig aan deportaties door hun beleid van gezinsscheiding in het zuiden van de het land. Zeventig jaar nadat Pétain toezicht hield op de massamoord van Joden en andere vluchtelingen, zet de Amerikaanse regering aan tot antisemitisme, islamofobie en xenofobie.

Nazi-collaborateurs mogen geen plaats hebben op enkele van de drukste straten in de stad New York. Met hun actie hebben joodse antifascisten een duidelijk signaal gegeven dat een fascistisch pardon niet zal worden getolereerd.

De antisemitische ideologie en het vergoelijken van geweld worden geconfronteerd met Joodse solidariteit en kracht. En de Holocaust zal niet alleen worden herinnerd met verdriet en pijn, maar ook met oprechte woede en actie: 'We zullen het nooit vergeten. We zullen het nooit vergeven.'

Wat is er in vredesnaam aan de hand in Venezuela?

Simon Bolivar: Bevrijder van Latijns Amerika

Wij veroordelen de couppoging die sinds woensdag 23 januari (2019) aan de gang is in Venezuela. De leider van de Nationale Assemblée van Venezuela, Juan Guaidó, heeft zichzelf uitgeroepen tot interim-president.

We veroordelen ook de VS, andere regeringen in Latijns-Amerika van de zogenaamde Lima Groep en de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) die de reactionaire krachten steunen en de onwettige zelfbenoemde interim-president Guaidó erkennen tegenover de verkozen president. In het bijzonder veroordelen we de militaire dreigingen van de VS, die voor de zoveelste keer een staatsgreep steunen en een verkozen regering aan de kant proberen te zetten voor de belangen van hun monopolies in de regio.

Gijzeling van de Amerikaanse overheid duurt voort

Om zijn eis voor een 'muur' kracht bij te zetten houd de president van Amerika zijn overheid nog steeds gegijzeld. Meer dan achthonderdduizend federale ambtenaren krijgen al langer dan een maand geen salaris. Zelfs de meest basale taken van de overheid komen langzaam tot stilstand.

Tien procent van de luchtverkeersleiders hebben zich inmiddels ziek gemeld met als gevolg dat er vliegtuigen aan de grond blijven staan. Controles op voedselveiligheid worden uitgesteld. De federale politiedienst die optreedt als misdaad-onderzoeksdienst voor terrorisme, drugsdelicten, georganiseerde misdaad, spionage, forensisch onderzoek, computercriminaliteit, geweldsmisdrijven en witteboordencriminaliteit heeft bijna geen geld meer te besteden.

De voorbereiding op nationale rampen staat op een laag pitje. Stel je voor, Trump is dus nog slechter voorbereid op een ramp dan dat hij was voor de komst van orkaan Florence. Toen waarschuwde hij tijdens een persconferentie: 'We hebben nog nooit zoiets gezien als wat er nu aankomt, niet in de afgelopen 25, 30 jaar of misschien wel ooit. Het is enorm groot en enorm nat.' De twee tabellen die aan weerszijde van hem stonden zagen er in ieder geval erg professioneel uit.

Dit alles alleen maar omdat hij miljarden wil hebben voor een muur waarvan hij herhaaldelijk heeft gezegd dat Mexico die zou betalen.

Trump heeft één eenvoudig argument: 'Muren werken'. Volgens hem zie je op plekken waar al een muur is neergezet het directe effect. Tegen journalisten haalde hij een voorbeeld aan van een stad waar het plaatsen van een muur iedereen meteen veiliger had gemaakt: San Antonio. Kijk eens aan. Alleen ligt San Antonio meer dan 140 kilometer van de grens tussen Texas en Mexico af.

Hij probeert nu steeds de democraten de schuld te geven van de 'shut down' terwijl hij toch echt in een bijeenkomst met o.a. Nancy Pelosi, waar de pers bij was gezegd dat hij de schuld op zich zou nemen. Zoals hij dat graag doet bij zijn tegenstanders heeft Trump inmiddels ook een rake bijnaam bedacht voor Pelosi. Trump: '...Nancy Pelosi of Nancy zoals ik haar pleeg te noemen.'

Er komen bijna wekelijks verhalen naar buiten over hoe ongeschikt Trump is als president. In 'Team of Vipers' verteld een voormalige Wittehuis-medewerker hoe de aandacht van de president tijdens een belangrijke vergadering met de voorzitter van het Huis van afgevaardigden en de vice president afdwaalt. Midden in het gedetailleerde betoog van Paul Ryan loopt Trump zonder iets te zeggen weg naar een andere kamer en zet daar de TV aan. Niet veel later loopt vice president Pence hem achterna, zet de TV uit en brengt Trump terug bij het overleg.

Trump is helaas niet de enige flapdrol binnen het Wittehuis. Minister van Economische Zaken, bankier, belegger, kunstverzamelaar en miljardair Wilbur Ross liet weten het onbegrijpelijk te vinden dat duizenden onbetaalde ambtenaren klaagden. De steenrijke zakenman: 'Ze kunnen toch gewoon leningen afsluiten om hun huur, gas, water en licht te betalen?'

Wilbur Ross, ook wel de 'koning van de faillissementen' genoemd, is geboren in de rijke buitenring van New York hij ging eerst naar een elitaire privéschool in Manhattan waarna hij via Yale en Harvard bij Rothschild bank belandde. Op zijn CV staat de redding van Donald Trumps problematische casino's in Atlantic City - Ross hield ze boven water, hoewel dat ten koste ging van werknemers en schuldeisers.

Nadat Ross als bedrijvensaneerder voor zichzelf begon richtte hij zich vooral op de Rust Belt met zijn wegkwijnende kolen en staal. Hij kocht en verkocht onder meer LTV, een staalmaker in Ohio, waaraan hij miljoenen overhield. De arbeiders, die 20 of 30 dollar per uur verdienden, werden ontslagen en via detacheringsbureaus teruggehaald tegen een minimumloon van 9 dollar, zonder de extra's van pensioen en bonussen. Deze zomer zei een oud-werknemer in Cleveland dat zijn pensioen door de operatie van 1.201 naar 288 dollar per maand was gegaan. 'Iedereen verdiende geld aan die deals, behalve wij.' Ironisch genoeg stemde hij op Trump, omdat die 'de dingen zou gaan veranderen'.

Trump erkent de oppositieleider die in Venezuela de macht probeert over te nemen en roept andere landen op hetzelfde te doen

De razendsnelle steunbetuiging van 'the Donald' aan de kersverse parlementsvoorzitter Juan Guaidó als nieuwe president van Venezuela roept herinneringen op aan de tijd dat de Amerikaanse geheime dienst coupplegers in Cuba, Chili, Brazilië en Nicaragua faciliteerde bij het omverwerpen van democratisch gekozen linkse regeringen. Ook nu is het doelwit van de opstand een linkse president.

Als reactie op de steun van Amerika verbrak president Maduro alle diplomatieke banden met de VS. Hij geeft de Amerikaanse diplomaten 72 uur de tijd om de Bolivariaanse Republiek te verlaten.

Het klassiek Amerikaanse spierballenvertoon in Latijns-Amerika komt uit de koker van een klassiek Republikeinse politicus, senator Marco Rubio. Na te zijn vernederd door Trump en de daarop volgende verloren presidentscampagne in 2016 heeft hij zich vooral gestort op buitenlands beleid, en opgeworpen als belangrijkste vertegenwoordiger van de latino expat-bourgeoisie in zijn thuisstaat Florida. Rubio verleidde Trump al begin 2017 tot een agressievere houding tegenover Venezuela.

Als een echo uit het verleden sprak Trump in september 2017 in zijn toespraak voor de Verenigde Naties harde woorden over ‘het corrupte regime dat een welvarend land heeft vernietigd door een mislukte ideologie op te leggen die alleen maar armoede en ellende heeft opgeleverd, overal waar die is geprobeerd’.

Voor de Amerikanen is er maar een ding: de grote voorraden olie en andere grondstoffen in Venezuela die na een eventuele verandering van regime zouden kunnen worden ontgonnen door bedrijven met Amerikaanse connecties. En dus werpen de Republikeinen en Trump zich nu op als hoeder van de mensenrechten. Dezelfde zakelijke realpolitik die ertoe leidt dat de moordende prins van Saoedi-Arabië te vriend wordt gehouden, maakt van Maduro een makkelijke vijand.

Erwin Blumenfeld

Erkenbrand, alt-right in Nederland

Met de opleving van het extreem-rechtse Alt-right in de Verenigde Staten bleef ook Nederland niet achter. In het voorjaar van 2016 richten enkele jonge mannen een extreemrechts studiegenootschap op. Ze dopen het Erkenbrand.

Na bijna twee jaar van groei en ontwikkeling, heeft de organisatie flink aan betekenis gewonnen. Er is sprake van een behoorlijk grote en brede aanhang en er lopen diverse lijntjes naar het Forum voor Democratie. En dat is opvallend, gezien het zeer extreme gedachtegoed van de studiegenootschap.

Ook op internationaal vlak heeft Erkenbrand veel contacten
Leden van Erkenbrand zien er dan misschien niet uit als de neo-nazi skinheads maar hun gedachtegoed is er niet minder radicaal om. Colin Robertson een populaire alt-right-vlogger uit Schotland blikt terug op de eerste Erkenbrand-conferentie met de volgende woorden: “It was a hardcore fascist, racist bunch of people”. Tijdens de conferentie spoorde hij als spreker de ruim honderd bezoekers aan om “te vechten om ons blanke ras te beschermen”.

De ideeën van Erkenbrand staan bol van racisme, antisemitisme en seksisme. En in tegenstelling tot andere buitenparlementaire extreem-rechtse groepen weet Erkenbrand vele malen meer mensen te bereiken. Er ligt dan ook een taak voor antifascisten om zich te informeren over deze groep om zo actie te kunnen ondernemen.

Erkenbrand onder druk

'There are numerous examples of presidential addresses made to calm a frightened public. Trump made the first presidential address to frighten a calm public.' - Stuart Stevens

Wat zijn de fascisten stil

Uit de hoek van Thierry Baudet en Geert Wilders blijft het verdacht stil over de Nashville-verklaring.

Stel je voor, tweehonderdvijftig imams en andere leden van de islamitische gemeenschap komen samen in Rotterdam. Onder hen ook Tunahan Kuzu, fractievoorzitter van DENK, met drie zetels in de Tweede Kamer. Onderwerp van gesprek: hoe moslims om moeten gaan met het geloof, het huwelijk en seksualiteit. Aan het einde van de bijeenkomst tekenen de aanwezigen een verklaring, waarin niet alleen staat dat homoseksualiteit of transgenderisme zondig is, alleen al goedkeuring verlenen aan één van deze twee zou een zonde zijn. Hoe lang denkt u dat het dan zou duren voor Thierry Baudet (Forum voor Democratie) of Geert Wilders (PVV) naar sociale media zouden grijpen om van de daken te roepen dat immigratie tornt aan de Nederlandse waarden en dat de islam een bedreiging is voor de Nederlander?

Op het moment dat tweehonderdvijftig predikanten en (oud-)politici, onder wie Kees van der Staaij die als fractieleider van de SGP drie zetels in de Tweede Kamer bezet houdt, een verklaring ondertekenen met de exacte bewoording zoals hierboven aangegeven, blijft het heel erg stil ter rechter zijde.

Deze PVV en FvD zien de aanval op ‘typisch Nederlandse’ normen en waarden als een fenomeen veroorzaakt door de invloed van buitenlanders met een islamitische achtergrond. Elke uiting van anti-lhbt standpunten door fundamentalistische moslims blazen ze op. Zij, maar óók VVD, staan als eerste op de barricades om lhbt’ers te verdedigen tegen deze moslim dreiging. Maar in het zicht van een dreiging die al veel langer bestaat, namelijk de conservatieve protestantse gemeenschap in Nederland, blijven ze stil en lijken ze doof. Ze kijken weg.

Uitspraken als 'de man neemt de eindbeslissing' en 'het beste voor Nederland zou zijn als iedereen zich zou voegen naar wat er in de Bijbel staat', zijn niet afkomstig uit de jaren ’50 van de vorige eeuw, maar uit 2018.

Gelukkig zijn er genoeg kerken, zoals deze Oranjekerk in de Amsterdamse Pijp, die een ander geluid laten zien

Moraliteit is samen te vatten als het respecteren van de vrije wil en vrijheid om eigen keuzes te maken van zowel jezelf als van anderen. Het is zinvol om jezelf hiermee te harmoniseren. Als je dat doet dan hebben geestelijk gezonde en volwassen mensen namelijk nooit een reden om problemen met je te hebben. Door de vrije wil en vrijheid van anderen te respecteren word jezelf automatisch ook een stuk vrijer.