Op 1 december 1955 reed een 42-jarige Afro-Amerikaanse vrouw van haar werk als naaister naar huis op een stadsbus. Haar naam: Rosa Parks. Op die bewuste dag, op die bewuste bus, begon een nieuw tijdperk in de Amerikaanse zoektocht naar vrijheid en gelijkheid.
Rosa Parks zat net achter de 10 stoelen die gereserveerd waren voor blanken, in het deel van de bus waar gekleurde mensen mochten plaatsnemen, geheel volgens de heersende segregatie wet. Het was druk en in een korte tijd waren alle stoelen in de bus ingenomen. Toen er een blanke man opstapte drong de chauffeur er op aan dat de plaatsen achterin vrijgemaakt werden voor de blanke passagier. Mevrouw Parks weigerde haar stoel op te geven.
Hoewel zij lid was van de lokale burgerrechten organisatie, was dit een spontane, niet vooraf bedachte actie ingegeven door de onrechtvaardigheid van dat moment.
 |
| 'I did not get on the bus to get arrested; I got on the bus to go home.' Rosa Parks tijdens een reconstructie van de dag waarop ze gearresteerd werd. |
Ze werd gearresteerd en veroordeeld voor het overtreden van de wetten van de segregatie, bekend als de
‘Jim Crow wetten’. Hiertegen tekende ze bezwaar en hiermee stelde ze de rechtmatigheid van de segregatiewet ter disscussie.
Een actie groep begon op datzelfde moment een boycot tegen de busmaatschappij die opereerde in steden over het hele zuidelijke deel van de verenigde staten. De rassenscheiding in de bus was een dagelijkse confrontatie met de ongelijkheid in de Amerikaanse samenleving.
Omdat zo’n 75 procent van de passagiers die de busmaatschappij vervoerde Afro-Amerikanen waren vormde de boycot een ernstige economische strop voor het bedrijf, maar was ook een sociale bedreiging voor de blanke overheersers in de steden.
De naam van de actiegroep was ‘Montgomery Improvement Association’ en bestond uit lokale activisten en predikanten. Als hun leider kozen ze een jonge doopsgezinde predikant: Martin Luther King, Jr.
Aangewakkerd door de actie van Rosa Parks, duurde de boycot 381 dagen. Tot in december 1956 het Amerikaanse Hooggerechtshof bepaalde dat de segregatie wet ongrondwettelijk was en de Montgomery bussen geïntegreerd werden. De Montgomery Bus Boycot was het begin van een revolutionair tijdperk van niet-gewelddadige massale protesten ter ondersteuning van de burgerrechten in de Verenigde Staten.
Maxim Februari gebruikt Rosa Parks graag als voorbeeld om duidelijk te maken waarom anarchie zo belangrijk is: 'Als Rosa Parks de wet niet had overtreden, niet op haar stoel in de bus was blijven zitten, was ze niet gearresteerd. Dan was haar zaak niet bij het Hooggerechtshof gekomen en dan was de segregatie in de Verenigde Staten niet afgeschaft. Je hebt wetsovertredingen nodig om te kunnen beschaven. Om voortdurend bij te schaven.'
