VVD-Kamerlid stapt op na beschuldiging seksueel grensoverschrijdend gedrag

Han ten B

Een fractiemedewerkster van de VVD, die toen 25 jaar was, heeft Han ten Broeke in 2013 beschuldigd van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Volgens Ten Broeke was daarvan geen sprake, maar hadden de twee wel een relatie. ‘Als ik daar nu op terugkijk, had ik mijzelf dat nooit mogen toestaan. Het was niet ok, had niet mogen gebeuren en zal nooit meer gebeuren.’

De voormalig fractiemedewerkster werkt tegenwoordig op de redactie van EenVandaag. Ze laat weten dat de verklaring van Ten Broeke haaks staat op haar lezing van de gebeurtenissen destijds. Ze wil inhoudelijk niet verder reageren: 'Ik vind het kwetsend en verdrietig dat dit verhaal in de publiciteit komt. De gesprekken destijds tussen de partijen leidden niet tot een eensluidende conclusie met betrekking tot de feiten. ‘We agreed to disagree’. Daarom zou het buitengewoon onverstandig zijn om deze zaak nu alsnog over te doen in de media. Ik ben ervan overtuigd dat niemand daar iets mee opschiet. Ik beschouw de zaak, toen en nu, als afgedaan."

Han ten Broeke is al elf jaar een invloedrijk lid van de VVD-fractie. Hij was woordvoerder buitenland en voorzitter van de Kamercommissie Defensie. Hij is ook campagneleider geweest. Hij stond op plaats negen van de VVD-kandidatenlijst bij de laatste Kamerverkiezingen.

Vieze mannen
Het VVD-Kamerlid stapt op wegens een ‘ongelijkwaardige’ relatie met een bijna twintig jaar jonger meisje. Ze heeft hem destijds tegenover Halbe Zijlstra beschuldigd van seksueel grensoverschrijdend gedrag.

De VVD-Fractievoorzitter van nu, Klaas Dijkhoff vernederde zijn voorganger publiekelijk door te suggereren dat haantje Halbe de Ten Broeke-kwestie in 2013 veel te laks had opgelost.
Klaas Dijkhoff oordeelt dat Ten Broeke onder zijn bewind wel degelijk had moeten opstappen. ‘Ik vind dat Kamerleden geen relaties horen te hebben met medewerksters. Als je toevallig de liefde van je leven vindt in een medewerker, moet je die liefde voortzetten, maar niet als Kamerlid.’ Hij noemt de affaire ‘fout’ en ‘fnuikend voor het beeld van de VVD’.

Minister ten Broeke
Tijdens de formatie van het Kabinet-Rutte III werd de naam van Han ten Broeke vaak genoemd in verband met een ministerschap.

Hij zal nooit hardop 'ja, ik wil' zeggen. Vraag Han of hij zich al opmaakt om minister van Buitenlandse Zaken of Defensie te worden en hij maakt omtrekkende bewegingen. Meestal legt Ten Broeke de bal bij zijn geliefde partij. Rutte, Zijlstra en anderen moeten daarover maar beslissen, het is niet aan hem.

Verdekte eerzucht
Zijn bescheidenheid moet niet worden verward met een gebrek aan ambitie. Het is een publiek geheim dat Ten Broeke ook zelf vindt dat hij geknipt is voor een ministerspost. Zijn naam is zeker bij de afgelopen drie kabinetsformaties gevallen als bewindspersoon. Telkens greep hij mis. Waarom toch?

Drommelse draaimolen
Soms gaat partij- en coalitiepolitiek boven kwaliteiten, moet de bittere conclusie zijn van Ten Broeke. In 2010 werd hij gepasseerd door een CDA'er als Defensieminister (Hillen), in 2012 door een vrouw (Hennis) en in 2014 voor Buitenlandse Zaken door een PvdA'er (Koenders). Hij vond de energie om door te gaan als Kamerlid. Maar als hij ook in de ronde van 2017 wordt overgeslagen, is het de vraag of de liberalen hem kunnen behouden.

Aan zijn vakkennis en reputatie ligt het niet. Ten Broeke is al tien jaar buitenlandwoordvoerder van de VVD en ook voorzitter van de vaste Kamercommissie voor Defensie. Zelfs zijn ideologische tegenstanders - zoals SP'er Harry van Bommel - hebben zijn vakkennis publiekelijk geroemd.

Timmerfrans gooit roet in het eten
Tussen januari 2012 en juli 2013 speelde Ten Broeke een hoofdrol in een poging het vastgelopen vredesoverleg tussen Israël en de Palestijnen op gang te brengen. Hij probeerde de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en de Palestijnse president Mahmoud Abbas met elkaar in gesprek te krijgen. Onderhandelaars kwamen naar Nederland. De pogingen werden gestaakt nadat de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken, Frans Timmermans, zich achter een Amerikaans vredesinitiatief had geschaard.

Oneliners bakken
Ten Broekes tweede carrièrehoogtepunt was de 'oorlogszomer van 2014'; oorlog in Syrië en Gaza, vlucht MH17 werd boven Oekraïne neergehaald. De VVD'er reisde stad en land af om in scherpe oneliners het liberale buitenlandbeleid te verdedigen. Nog steeds duikt hij in alle uithoeken van het land op bij debatjes. Geen verrassende teksten die Rutte doen schrikken.

In het MH17-dossier bewees hij dat hij zijn woorden ook partijoverstijgend kan kiezen. Doorgaans gingen alle neuzen dezelfde kant op voor het gezamenlijke doel: de lichamen repatriëren en de oorzaak van de ramp achterhalen.

Zegeningen van de EU
D66 waardeert zijn pro-Europese blik en het feit dat hij vorig jaar voor de D66-initiatiefwet voor orgaandonatie stemde. Bij het CDA pleiten zijn rooms-katholieke roots voor hem en dat hij uit de provincie komt (Haaksbergen, Twente). Soms treint hij in het weekeinde samen met CDA-buitenlandwoordvoerder Pieter Omtzigt naar huis. Die goede samenwerking met zowel D66 als CDA kan Ten Broeke van pas komen als hij in een kabinet zit waarvan die partijen deel uitmaken.

Alpha kereltje
Kleven er geen nadelen aan Ten Broeke als minister? Jawel. Zijn voorkeur voor een restrictief vluchtelingenbeleid gaat D66 te ver. Zijn ruim tienjarige verblijf op het Binnenhof kan mogelijk ook tegen hem werken. Niemand draait ergens zo lang mee zonder scheve ogen. Soms wordt geroddeld over Ten Broekes haantjesgedrag. Zijn relatie met VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra is competitief. Zelfde geboortejaar, zelfde ambities. Zijlstra wilde dolgraag minister worden. Kon hij Ten Broeke aan zijn zijde dulden?

Ook zij
Er kwam nooit een #MeToo-onderzoek onder fractiemedewerkers van Tweede Kamer. De Tweede Kamer zag af van een onderzoek naar ongewenste omgangsvormen en seksuele intimidatie onder medewerkers van fracties.

Vooral de VVD, PVV en de SP hadden bezwaar. Het argument van die drie partijen is dat de fractiemedewerkers niet in dienst zijn van de Tweede Kamer. Hun werkgever is de politieke partij die hen heeft aangenomen. De partijen doen daarom liever zelf onderzoek.

…en zij heeft ook nog wat
Volgens Metro-columniste Ebru Umar mietoeën alle mannen met een midlifecrisis, en 'vinden grietjes dat normaal.' De nooit uitgeslapen Umar vindt dat Ten Broeke best had kunnen blijven:
'Welke mid lifer heeft z'n lul niet in een grietje uit een ander decennium geduwd? NOU?? Grietjes vinden dat normaal, Mid lifers ook, en dan stapt er iemand op om iets wat normaal is. Wie het snapt mag het zeggen.'

Simone de Beauvoir

Ze is een van de meest iconische feministische denkers ooit: filosoof en schrijver Simone de Beauvoir (1908-1986). Haar invloed op ons denken over de positie van de vrouw in de maatschappij is niet te evenaren.
In een theatrale caleidoscopische avond met voordrachten, scenes en muziek brengt de Balie het werk van Simone de Beauvoir tot leven en toetsen zij haar ideeën aan de actualiteit. Met bijdragen van o.a. Franca Treur, Simon(e) van Saarloos en Heleen de Bruyne.

Simone de Beauvoir schreef geschiedenis met haar baanbrekende werk 'De Tweede Sekse' waar wereldwijd meer dan vijf miljoen exemplaren van zijn verkocht. Maar ook in haar romans, brieven en essays filosofeerde ze op een volstrekt authentieke wijze over de vrouw als sociaal construct, onderlinge solidariteit en ouderdom. Nog steeds wordt er veel over Simone de Beauvoir geschreven, maar wordt ze nog wel voldoende gelezen? Kan De Beauvoir een nieuwe generatie feministen inspireren in de huidige tijdsgeest van #metoo, intersectionaliteit en incel’s (onvrijwillige celibataire mannen)? Speciaal voor deze avond gaan schrijvers Franca Treur, Simon(e) van Saarloos en Heleen DeBruyne en redacteuren Mirthe Frese & Merlijn Geurts de dialoog aan met Simone de Beauvoir over emancipatie, moederschap en feminisme.

De Balie in Amsterdam presenteert in de programmaserie Grote Denkers waar in vooruitstrevende en eigenzinnige vrouwelijke denkers uit de wereldgeschiedenis centraal. Vrouwen waar we misschien minder vaak over lezen, maar die onze blik op de wereld hebben veranderd en vandaag de dag niets aan relevantie hebben verloren.

Grote Denkers: Simone de Beauvoir
Dinsdag 11 september van 20:00 tot 22:00
De Balie - Kleine-Gartmanplantsoen 10, 1017RR Amsterdam

Simone de Beauvoir werd geboren als oudste dochter van een deftig, maar niet al te bemiddeld gezin. Al vanaf haar tweede krijgt ze godsdienstonderwijs van haar moeder en op latere leeftijd volgt ze onderwijs aan een kloosterschool. Maar Beauvoir maakte haar eigen keuzes en geloofde niet in God. Zij koos voor haar waarheid, voor haar zijn de zonden van de mens niet te beboeten; je bent verantwoordelijk voor je eigen daden.

Omdat haar ouders niet genoeg geld hadden om een bruidsschat voor hun dochters te bekostigen, moest Simone in haar eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Beauvoir moest gaan studeren, wat ze heerlijk vond. Aan de Parijse universiteit de Sorbonne studeerde ze literatuurwetenschap, wiskunde en filosofie. Na haar studies werd ze toegelaten op de docentenopleiding, waarvoor ze ook de École normale supérieure bezocht. Daar leerde Beauvoir een intellectuele jongeman genaamd Jean-Paul Sartre kennen. Hij zou haar gezel voor het leven worden. Zijn koosnaampje voor haar werd Castor. Sartre verbond zich aan Beauvoir met een pact: ze zouden beiden tot elke prijs hun zelfstandigheid bewaren, wat vooral inhield dat seksuele omgang met anderen mogelijk moest zijn, waarna ze hierover aan elkaar verslag uitbrachten. Van een klassiek huwelijk, dat ze beiden als bourgeois aanzagen, kon geen sprake zijn. Simone nam een aanstelling in het middelbaar onderwijs in Marseille aan, ver van Sartre en Parijs. Dit pact met Sartre, gebaseerd op onderlinge afspraken en medeplichtigheid, heeft echter niet tot het laatst toe stand gehouden. Een poging van een Amerikaanse uitgever-schrijver, Nelson Algren, om eerder al hun entente te verbreken, mislukte wel. Zowel in het werk van Sartre als in dat van Beauvoir is de invloed van de ander merkbaar aanwezig.

In de oorlog kreeg de positief ingestelde Simone een harde les; Sartre was naar het front gestuurd en de scheiding viel haar zwaar. Voor haar literaire carrière betekende de oorlog juist een positieve wending. Hoewel ze al jaren bezig was met allerlei voorzichtige beginnetjes van boeken, schreef ze haar eerste volledige boek pas in 1938. Uitgenodigd zou echter pas in 1943 uitkomen. Zelf zegt ze: Literatuur wordt geboren als er in het leven iets misloopt.

Ontmoeting van Simone de Beauvoir, Jean-Paul Sartre en Che Guevara op Cuba in 1960
Vanaf de oorlog begon ze zich ook meer te interesseren voor de politiek, die een belangrijke rol speelt in haar werk. Op latere leeftijd zou Beauvoir zelf ook een belangrijke rol gaan spelen, onder andere, in de vrouwenbeweging. In 1943 werd Beauvoir als lerares ontslagen en nam ze alle tijd om zich op het schrijven te concentreren. Haar debuut uit 1943 werd al in 1944 gevolgd door het boek, De anderen. Voor in dat boek staat: Maar de mens is gedoemd te leven; zijn eigen leven te leven. Dat houdt in dat hij niet anders kan dan indringen in het leven van een ander. Want het is onmogelijk te leven zonder vuile handen te maken.

Simone de Beauvoir werd na de oorlog gerekend tot het existentialisme, een stroming waarin Sartre en Albert Camus een prominente rol speelden. Deze gaat uit van ieders eigen verantwoordelijkheid ten opzichte van zichzelf en de hele wereld om hen heen, zonder die af te schuiven op externe omstandigheden of op religieuze of sociale conventies. In 1947 kwam het boek Niemand is onsterfelijk uit en groeide haar bekendheid vanwege haar actieve politieke bestaan.

In 1949 schreef ze het boek De tweede sekse, waarin ze pleit voor de economische onafhankelijkheid van de vrouw. Beauvoir beweerde dat de positie van de vrouw al sinds 1919 niet meer verbeterd was en wilde dit aan de kaak stellen. Ze was tegen de rol van de vrouw in het klassieke huwelijk omdat de vrouw dan volledig afhankelijk was van de man. Ze zei: Je moet leven in een morele, psychische, totale innerlijke afhankelijkheid van een man; dat zou geen enkel menselijk wezen mogen accepteren. Tevens is haar bekendste uitspraak in "le deuxieme sexe" te lezen: "Je bent niet als vrouw geboren, je wordt vrouw". Hiermee doelt ze op het feit dat vrouwen zich niet onderscheiden door fysiologische of anatomische verschillen, maar de mannen maken vrouwen tot vrouwen. Volgens Beauvoir maken mannen geen volwaardige individuen van vrouwen. Mannen zouden subjecten zijn die voor zichzelf kunnen leven, vrouwen zouden objecten zijn, die dienstbaar moeten zijn richting mannen. Voor in haar boek stond een citaat van de cartesiaanse filosoof Poullain de la Barre (1647-1725): Al wat door mannen over vrouwen is geschreven moet als verdacht worden beschouwd omdat ze zowel rechter als partij in het geschil zijn. Onder andere door dit boek kan Simone de Beauvoir als inspirator van de tweede feministische golf beschouwd worden.

In 1954 kwam haar roman De Mandarijnen uit, waarvoor Beauvoir in datzelfde jaar de Prix Goncourt ontving. Het werd in 1958 gevolgd door haar memoires in Mémoires d'une jeune fille rangée waarin zij de in haar bourgeois-omgeving heersende vooroordelen en vernederende tradities beschrijft en hoe zij zich daaraan als vrouw ontworsteld heeft. Na de dood van haar moeder schreef Simone het boek, Une mort très douce, dat in 1964 uitkwam. Les belles images kwam in 1966 uit en La vieillesse in 1970.

Graf van Beauvoir en Sartre
Toen in 1980 haar levensgezel Jean-Paul Sartre overleed, was ze kapot. Ze schreef niettemin in 1981 een hoogst persoonlijk en zelfs intiem verslag van haar laatste tien jaren met Sartre: La Cérémonie des adieux: Jean-Paul Sartre. In 1983 werd de Deense Sonningprijs aan haar toegekend.

Simone de Beauvoir overleed zes jaar na de dood van Sartre op 78-jarige leeftijd in Parijs, lichamelijk en geestelijk uitgeput door haar intensieve levensstijl.