ChristenUnie kamerlid wil eigenlijk gewoon GEEN betaalde seks!

ChristenUnie kamerlid Gert-Jan Segers kraakt een onderzoeksrapport om de cijfers en het verhullend taalgebruik. Maar eigenlijk wil hij prostitutie gewoon weer verbieden.

Het stond er niet letterlijk, maar de impliciete boodschap was duidelijk: het onderzoek van de criminologe Dina Siegel naar de sluiting van de prostitutieboten in Utrecht was knudde. Op de opiniepagina van NRC Handelsblad haalden Tweede Kamerlid Gert-Jan Segers (CU) en oud-directeur van het wetenschappelijk bureau van GroenLinks Dick Pels vorige week flink uit naar het rapport Bordelen sluiten is de ogen sluiten. Daarin concluderen Siegel c.s. dat de gemeente Utrecht met mensenhandel als excuus in 2013 ‘onverantwoord’, ‘ongefundeerd’ en ‘overhaast’ de bordelen aan het Zandpad heeft gesloten.

Volgens Segers hanteert Siegel ‘verhullend taalgebruik’ door termen als ‘sekswerkers’ en ‘werkplek’ te gebruiken. Dat ze maar dertig prostituees had geïnterviewd spreekt ook niet in haar voordeel, aldus de CU-politicus. Zelf haalde hij maar weer eens het getal aan van 1000 ‘mogelijke slachtoffers’ dat de Nationaal Rapporteur Mensenhandel meldde over 2014, op een totaal van 25.000 hoeren. Ondertussen schaarde Segers de wetenschappers in het kamp van liberalen en feministen die een ‘vals geloof’ koesteren in de happy hooker.

Zelfstandig, veilig en in vrijheid
‘Ik weet zeker dat hij ons onderzoek niet heeft gelezen,’ zegt Siegel, ‘want het is nog niet verkrijgbaar.’ De Utrechtse criminologe ziet de opstelling van Segers als een voorspelbare reactie, een truc die de parlementariër keer op keer toepast: iedereen die het opneemt voor prostituees faciliteert in feite mensenhandel. Siegel: ‘Ook wij zien misstanden en willen dat die worden aangepakt. Maar niet door ramen te sluiten, de minimumleeftijd te verhogen van 18 naar 21, hoerenlopen strafbaar te stellen of een IQ-test te verplichten voor prostituees.’ Volgens Siegel hebben sekswerkers er meer baat bij als de overheid de voorwaarden creëert waardoor ze hun legale beroep zelfstandig, veilig en in vrijheid kunnen uitoefenen.

Verbieden van prostitutie is wel degelijk het doel
Maar Segers en zijn medestanders geloven niet in de hoer als zelfstandig ondernemer; zij zien slechts slachtoffers. ‘Weinig liberalen vragen zich af of het werkelijk een verworvenheid is om je lichaam te mogen verkopen,’ schrijft hij in NRC. En daar zit een belangrijk deel van het probleem: hij wil af van een beroep dat Nederland heeft gelegaliseerd, maar zegt dat niet hardop. Siegel: ‘Verbieden van prostitutie is wel degelijk zijn doel. Het zijn middeleeuwse opvattingen, een typisch geval van moralisme uit christelijke hoek, waar men niet kan bevatten dat vrouwen in staat zijn hun eigen lichaam te beheren en zelfstandig beslissingen te nemen.’

Sekswerk is werk
De kans is best groot dat meneer Segers nooit MET een prostituee heeft gepraat. Het is dan wel raar dat hij denkt OVER prostituees te kunnen praten.

De Armeense politie gaat demonstranten, die een centrale weg in de hoofdstad Jerevan blokkeren, te lijf met waterkanonnen. De demonstranten protesteren tegen verhoging van de energieprijzen.

Dominicaanse Republiek staat op het punt om duizenden mensen van Haïtiaanse afkomst te deporteren

Getogen in Nederland, uitgezet naar Marokko

Waar de grenzen voor het Nederlanderschap en de vrijheid van meningsuiting voor mensen met een kleurtje ligt.

Als gekleurde Nederlander heb je het recht op vrijheid van meningsuiting, zolang je niet de Nederlandse cultuur en tradities bekritiseert. Je mag dan hier geboren en getogen zijn, je kunt hier jarenlang werken, leven, belasting afdragen, kinderen maken en zelfs televisie maken. Als je kritiek levert mag je ‘terug naar je eigen land’.

Als gekleurde Nederlander kun je je aanpassen en 'integreren' (lees: assimileren) en een bepaalde mate van succes bereiken binnen de witte mainstream. Je wordt getolereerd zolang je je koest houdt. Zodra je echter afwijkt van de regels van de mainstream en je kritisch uitlaat over de Nederlandse cultuur, identiteit en traditie loop je het risico dat je 'Nederlanderschap' ingetrokken alsof het een lidmaatschap van een clubje is.

Als gekleurde Nederlander dien je je dankbaar en bescheiden op te stellen. Je mag een mening hebben over a-politieke onderwerpen als muziek of popcultuur. In bepaalde gevallen zelfs over racisme en discriminatie, zolang het maar over de VS of een ander buitenlands land gaat. (Men vergeet hierbij dat Nederlanders eeuwenlang zonder betaling gebruik hebben gemaakt van gedwongen arbeid en grondstoffen van gekoloniseerde landen.) Zodra je echter over gevoelige politieke aangelegenheden in Nederland zoals racisme spreekt en witte mensen confronteert met hun eigen privileges, dan loop je het risico het middelpunt van een racistische en seksistische heksenjacht te worden.

In de documentaire 'Getogen in Nederland, uitgezet naar Marokko' worden drie Nederlands-Marokkaanse jongeren opgezocht die uitgezet zijn naar Marokko. Het zijn jongeren die vrijwel hun hele leven in Nederland hebben gewoond en door hun criminele verleden geen recht meer hebben op de verlenging van de verblijfsvergunning. Ze belanden dan al snel in de illegaliteit waardoor gedwongen terugkeer en uitzetting naar Marokko – een land dat ze niet kennen – de enige optie is.

Maandag pannenkoeken-dag? Nee man, je bent hier in Marokko
Op confronterende wijze word er op zoek gegaan naar hun beweegredenen om het verkeerde pad boven een opleiding en een 'normale' baan te verkiezen. Hoe is hun leven in Marokko, waar ze de cultuur niet begrijpen, de taal vaak niet spreken en waar meer dan in Nederland het recht van de allersterkste geldt? Is het ze gelukt om zich thuis te voelen?

Directe link: www.npo.nl

Het is stil in Duarte Street

Dominicanen verkleed als Ku Klux Klan

Het is stil in de straten van Santo Domingo. Griezelig stil. Normaal zijn de straten vol met straatverkopers waartegen je links en rechts opbotst, die van alles verkopen zoals kleding, ijs, worst op een stok en flesjes water. Deze onofficiële handel word gedomineerd door Haïtianen die tot de jaren tachtig in de suikerindustrie werkzaam waren en daarna gedwongen zijn om op een andere manier in hun levensonderhoud te voorzien in de Dominicaanse Republiek.

De reden van deze stilte is dat de Haïtianen bang zijn, bang omdat de Dominicaanse overheid heeft gedreigd om hen op te pakken. Daarom laten ze zich niet zien op straat en sommige van hen zijn al terug naar Haïti gegaan om de vernedering van deportatie te vermijden. Door nieuwe wetgeving zijn alle Haïtianen verplicht om nieuwe vergunningen aan te vragen en deze aanvragen worden door bureaucratische rompslomp moeilijk gemaakt. Het hele vergunning-systeem is ontworpen om niet te functioneren.

De extreem-rechtse media draagt sterk bij aan de onrust met hun pro-deportatie berichten en elke Dominicaan op 'zijn plicht' te wijzen. Zij wakkeren de anti-Haiti sentimenten weer eens flink aan.

Het merendeel van de Dominicanen juicht de deportatie-plannen toe. Ze beschuldigen de Haïtianen ervan alle banen in te pikken, en vrezen dat de steeds grotere Haïtiaanse gemeenschap uit is op de macht in het land. Sinds de nieuwe wetgeving is het racistisch geweld flink opgelaaid. Migranten worden gelyncht, verbrand of publiekelijk vernederd door Dominicanen. Het wekt zwarte herinneringen uit 1937 tot leven. Toen joeg de Dominicaanse regering massaal Haïtiaanse arbeiders het land uit, 30 duizend Haïtianen werden daarbij vermoord.

'O, landgenoten! Onze dierbare Oranjevorsten, hoe fraai zij zich door vleiers en loontrekkers ook laten afschilderen, zijn vorsten, net als alle andere vorsten te wereld. Zij krijgen dezelfde verdorven hoofse opvoeding; zij zuigen van hun jeugd af aan dezelfde sentimenten in, dezelfde hoogmoed, trots, heerszucht, dezelfde begeerte om zich boven alles te verheffen.' Dit schreef de Overijsselse Baron van der Capellen tot den Pol in een manifest 'Aan het volk van Nederland' in 1781.

Charleston Moordenaar = Witte Terrorist

In de Verenigde Staten beheerst de schietpartij in Charleston het nieuws. Een blanke jongeman van 21 liep er een kerk binnen en schoot negen zwarte kerkgangers dood. Na een klopjacht is deze zelfverklaard racist, Dylann Storm Roof, nu opgepakt en is het zoveelste pijnlijke zelfonderzoek van de Amerikanen begonnen. De New York Times spitst de discussie toe op de vraag waarom dit een ‘aanslag’ heet en er meteen wordt gespeculeerd of de dader misschien gestoord was, terwijl een soortgelijke daad van een zwarte of een moslim als ‘terrorisme’ in de kranten zou belanden zoals bij de aanslag in Boston.

The New York Times: Many Ask, Why Not Call Church Shooting Terrorism?

The Washington Post: Shooters of color are called ‘terrorists’ and ‘thugs.’ Why are white shooters called ‘mentally ill’?

Dylann Roof is hier boven te zien in een jas met racistische vlag van Rhodesië en een apartheidsvlag van Zuid-Afrika. Op internet is hij ook te zien met een confederate flag in zijn ene hand en een geweer in zijn andere. Hoe is het mogelijk dat er nog mensen zijn die denken dat in Charleston geen sprake was van een ouderwetse lynchpartij tegen zwarte Amerikanen.

Ondanks dat er als teken van rouw verschillende vlaggen op overheidsgebouwen half stok zijn gegaan wappert de racistische 'Confederate flag' nog fier bij het 'Confederate monument', het standbeeld van Benjamin Tillman naast het regeringsgebouw in Columbia, South Carolina.

Loze Verkiezingsbeloften

De huidige regering gaat er van uit dat de kiezers snel vergeten wat hen vóór de verkiezingen is beloofd. Hebben ze gelijk? Pikken wij dit zomaar? Om zieltjes te winnen, houden politieke partijen de burger eindeloos voor de gek.

PvdA: 'Hoe we de economie op gang brengen? Door gezinnen te ontzien, dus geen hogere btw.'

VVD: 'Werkend Nederland verdient belastingverlaging'

Loze Verkiezingsbeloften van de regeringspartijen

De overheveling van alle producten en diensten behalve de dagelijkse boodschappen naar het hoogste btw-tarief, onderdeel van de hervorming van het belastingstelsel, gaat ten koste van banen van kappers en koks, de fietsenmaker, schoenmaker, de bouw en kledingreparateurs. Het is 'een aanslag' op de dagbladsector en brengt het maatschappelijk belang van hotelhouders en musea, boeken en tijdschriften 'in het geding'.

Het plan is onverstandig, omdat de plannen juist een averechts effect kunnen hebben en kunnen leiden tot lagere belastinginkomsten.

Als je kijkt naar de grensstreek, waar de mensen massaal benzine tanken en boodschappen doen over de grens omdat de btw daar veel lager is. We verliezen al heel wat inkomsten door het hoge btw-tarief.
Ook in andere sectoren, zoals in de recreatie, zal een hoger btw-tarief gaat leiden tot lagere belastinginkomsten. De vraag is minder elastisch dan men denkt. Consumenten gaan gewoon minder besteden.

Het kabinet ziet informatievoorziening kennelijk niet langer als eerste levensbehoefte. Wiebes maakt boeken, kranten en tijdschriften gewoon duurder in het nieuwe belastingplan.

'Totaal achterhaald, om niet te zeggen idioot,’ noemde de staatssecretaris van Financiën het hoge btw-tarief voor digitale media toen in een rechtse krant. De Europese regels lieten helaas niet toe dat online-media werden overgeheveld naar een lager tarief, zoals België en Frankrijk eerder deden. Die landen riskeerden een forse boete van Brussel, want Europese regels verbieden het vreemd genoeg om digitale kranten en e-books onder het lage tarief te laten vallen. Maar Wiebes beloofde dat hij zeker zou gaan lobbyen in Brussel om die btw-richtlijn aan te passen.

Dat leek succes te hebben. Een maand geleden vertelde Andrus Ansip, de Eurocommissaris voor de Digital Single Market tijdens een plenaire vergadering over de btw-regels nog aan het Europese Parlement dat hij toepassing van het verlaagde tarief op digitale dragers mogelijk wilde maken. Hij citeerde Jean-Claude Juncker, die eerder al had toegezegd dat er in de eerste helft van 2016 een voorstel komt om de Europese btw-richtlijn technologieneutraal te maken waarbij digitale media, net als gedrukte media, worden belast tegen het lage btw-tarief. Toevallig is dat precies de periode dat Nederland voorzitter is van de Europese Unie. Wiebes zou dus zijn zin krijgen: de ‘rare verschillen in btw-tarieven voor diverse soorten pers’ die ‘niet meer van deze tijd zijn’ zouden verdwijnen. Daar zou de staatssecretaris zich ook hoogstpersoonlijk hard voor maken.

Precies het omgekeerde doen van wat eerst beloofd is
En nu doet Wiebes in zijn nieuwe belastingplan dus precies het omgekeerde van wat hij een halfjaar geleden nog bepleitte. Inderdaad, de digitale en papieren tarieven worden gelijkgetrokken. Maar niet door ze beide in het lage belastingtarief te plaatsen, maar juist door papieren boeken, kranten en tijdschriften duurder te maken. Het kabinet Rutte/Asscher ziet informatievoorziening kennelijk niet langer als eerste levensbehoefte.

Scholen, die zijn vrijgesteld van btw en de aanschafkosten van boeken niet kunnen aftrekken, zullen het extra geld dat ze van Bussemaker krijgen deels moeten uitgeven aan duurdere schoolboeken. Studenten zijn meer geld kwijt aan studieboeken. Uitgevers, die dankzij het economisch herstel net een beetje uit het dal kruipen, kunnen het zich niet veroorloven om de belastingverhoging voor eigen rekening te nemen.

Zo komt de toch al kwetsbare positie van onafhankelijke kwaliteitsjournalistiek, de zelfbenoemde controleurs van Eric Wiebes en zijn vrienden, onder steeds grotere druk te staan. En zo zal jij, lezer, straks online niet goedkoper uit zijn voor betaalde artikelen en vijftien procent meer moeten betalen voor je papieren kranten en opinietijdschriften.

Staatssecretaris Wiebes van Financiën informeert de Tweede Kamer over de belastingherziening:
Ministerie van Financiën - Belastingherziening 19-06-2015

Een onafgebroken aaneenschakeling van waar gebeurde onwaarschijnlijkheden

Worden wij bestuurd door idioten?
Naar aanleiding van het Fyra-drama zou je denken van wel. De verhoren van de parlementaire enquêtecommissie zijn verbijsterend. Het levert een dermate onafgebroken aaneenschakeling van waar gebeurde onwaarschijnlijkheden op dat, als een romanschrijver met dit verhaal was aan komen zetten, hij door zijn uitgever ronduit was uitgelachen. Zeg, denk je echt dat de lezers hier in trappen?

Neoliberale waanideeën
Het begint met de onnatuurlijke combinatie die er in 2012 opnieuw per se moest komen, een coalitie tussen VVD, D66 en PvdA: 'Paars', met de ook voor collectieve voorzieningen heilig verklaarde 'marktwerking' als rode draad. De Fyra vormt de uitkomst van het feit dat speciaal het spoor de proeftuin moest worden voor het uittesten van neoliberale waanideeën.
De vermarkting van het spoor was als ideologisch doel namelijk onaantastbaar. Het idee van concurrentie op het spoor ligt aan de basis van alle ellende. Het rampzalige ProRail kwam er. De dominante marktideologie maakte 'Paars' blind: er viel op geen enkele wijze tegenop te redeneren.

Het VVD-smaldeel van het paarse kabinet wilde kost wat kost dat de HSL aanbesteed werd. En PvdA-er Wim Kok wilde weer eens geen ruzie. En voor D66-minister Brinkhorst telde slechts het Nederlandse imago in Brussel: het moest hoe onzinnig ook het braafste jongetje in de Europese marktklas zijn.

De NS bood een irreëel hoge prijs om de HSL hoe dan ook binnen te krijgen, uit vrees dat zij anders ook elders de slag om het spoor zou verliezen. Haar redenering: als bedrijf in staatshanden komt een hoge koopsom op broekzak-vestzak neer, de staat betaalt de staat.
Dat het om een irreëel bedrag ging, wist het ministerie ook en toch grepen ze niet in. De NS wilde zo graag bedrijfje spelen, dus dan moet het, als het zich vervolgens financieel vertilt, daarvoor ook maar zelf boeten.

Kortom: het eigen ideologisch gelijk was belangrijker dan de rampzalige praktijk waarin de burger vervolgens belandt. Dat hier het veel grotere belang van een goed functionerend openbaar vervoer op het spel stond, was kennelijk irrelevant. Alsof het bij de NS om een willekeurig fabriekje gaat, en niet om een cruciale voorziening waarvan miljoenen mensen in hun dagelijks leven afhankelijk zijn.

De bestelling van de Fyra
Als gevolg van de veel te dure concessie bleef er te weinig geld over voor de aanschaf van fatsoenlijke snelle treinen, en dus kwam men daarvoor bij een bedrijf in Italië terecht dat vooral ervaring had met trams. Die rekensom had het ministerie ook kunnen maken, maar dat zag men daar dus niet als gemeenschappelijk probleem. Ook voor de NS-top was een pas op de plaats ondenkbaar. Oorzaak: die top bestaat uit van buiten gehaalde managers die technisch helemaal niets weten, en alle waarschuwingen van de eigen ingenieurs, die het wel weten, in de wind sloegen.

Financiële doelstellingen stonden voorop, ervaring van inhoudelijk deskundigen delft het onderspit. Waar hebben we dit meer gehoord? Het is symptomatisch voor de kloof die in veel instituties is ontstaan tussen de werkvloer en een managerskaste voor wie het niet uitmaakt of ze nu kinderen, koeien of knopen fabriceren, als het maar goed verdient.

Allerindividueelst
In de ene trein zaten bepaalde onderdelen rechts, in de andere links, al naar gelang de toevallige maker. Elke monteur zijn eigen unieke Michelangelo: de Fyra als allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie. Sinds de Industriële Revolutie is dit nog niet eerder vertoond.

De Fyra's tuffen Nederland binnen
Al bij de eerste ritten verliezen de treinen delen van hun stalen ondergoed. Voldoende getest? Nou nee. Cruciale controles blijken vooral van papier: of de juiste procedure was gevolgd. En als er al eerder een fysieke controle heeft plaatsgevonden - hier door een door AnsaldoBreda zelf daarmee belaste private keurmeester, die de treinen van de fabrikant niet één voor één mocht onderzoeken en bovendien zijn komst altijd ruim van tevoren moest aankondigen! - dan is het door Europese regelgeving verboden dat nog eens over te doen.

En nu?
Haal de bezem door de NS-top, maar straf niet de burger door het spoor met nog meer marktwerking verder te ontwrichten. De SP durft als een van de weinige nu voor het terugdraaien daarvan te pleiten. VVD en D66 willen daarentegen daarmee zelfs verder gaan. De idioten zijn nog steeds onder ons.

Oude generaal en moordenaar Ríos Montt kan niet langer de dans ontspringen

Zij die de opdracht gaven tot een lijdensweg blijven niet onbestraft

Guatemalteeks militair, politicus en predikant
Efraín Ríos Montt was dictator van Guatemala van 1982 tot 1983. Ríos Montts regime viel samen met het hoogtepunt van de Guatemalteekse Burgeroorlog en wordt verantwoordelijk gehouden voor 70.000 doden en vermissingen.
Eindelijk moet hij voorkomen voor de rechtbank in deze genocidezaak. Hij wordt beschuldigd van misdaden tegen inheemse Guatemalteken gedurende zijn bewind in de jaren tachtig.

De gepensioneerde generaal moet een verklaring afleggen tegenover rechter Carol Flores, die zal beslissen of er wordt doorgegaan met de genocide-aanklachten, dat zei openbaar aanklager Vasquez. 'We hebben voldoende bewijs voor de aanklacht van genocide en misdaden tegen de mensheid'.

Ríos Montt  regeerde Guatemala van 1982 tot 1983 na een militaire coup en werd ervan beschuldigd een van de ergste massamoorden van de burgeroorlog, die duurde van 1963 tot 1996, te hebben beraamd.

CIA-vriend
In 1954 speelde hij als lage officier een bescheiden rol in de door de CIA georkestreerde staatsgreep, waarbij de democratisch gekozen, marxistische president Jacobo Arbenz Guzman uit het zadel werd gestoten. Ríos Montt klom snel op in rangen en werd in 1970 generaal en chef-staf van het Guatemalteekse Leger en later militair attaché op de Guatemalteekse ambassade in Washington D.C.

Christelijk rechts en fundamentalistisch
In 1978 nam Ríos Montt afstand van het rooms-katholicisme en sloot zich aan bij de Church of the Word, een evangelische kerkgemeenschap binnen de pinksterbeweging, waarvoor hij predikant werd. Ríos Montt werd bevriend met de orthodox-protestantse dominee Pat Robertson, die beweerde dat het aanvaarden van homoseksualiteit kan leiden tot orkanen en aardbevingen. Na de aardbeving in Haïti, op 12 januari 2010, zorgde hij voor grote ophef toen hij meldde dat de ramp te maken had met een pact dat de grondleggers van Haïti met de duivel hadden gesloten.

Schendingen van de mensenrechten
Ríos Montt was onschendbaar tot en met zijn ambtstermijn als congreslid, die verliep op 14 januari 2012. Hij  heeft verklaard dat hij opereerde in een oorlog en dat hij bereid is om gerechtigheid onder ogen te zien.
In de betreffende zaak wordt het leger beschuldigd van betrokkenheid bij ten minste 100 incidenten  waarbij ten minste 1.771 doden zijn gevallen. Daarnaast zijn er 1.400 gevallen van schendingen van de mensenrechten.

De burgeroorlog in Guatemala eindigde na dertig jaar in 1996 met het tekenen van een vredesakkoord tussen de regering en linkse guerrillastrijders. De oorlog veroorzaakte 200.000 doden en vermisten, waarvan 93 procent door interventie van regeringstroepen en paramilitaire groepen.

Klassenjustitie bestaat. Ook in Nederland

Criminaliteit kan een enorme impact hebben op de levens van mensen. Media en politiek buiten dit menselijk leed dan ook systematisch uit om kijkcijfers en stemmen mee te winnen. Dit is een populair verkiezingsthema voor PVV en VVD, die er schande van spraken dat recente cijfers zouden duiden op een vermindering van de criminaliteit.

Er is veel kritiek te leveren op het beeld van criminaliteit dat ons wordt voorgeschoteld. Zo wordt er gegoocheld met misdaadcijfers om meer geld binnen te slepen voor de politie en werd er op initiatief van de PVV dagenlang gedebatteerd in de Kamer over geweld in bussen in Gouda, zodat er niet over de economische crisis gepraat hoefde te worden.

Uit onderzoek van de regering zelf (Ben Rovers, 1999) blijkt echter dat er in Nederland daadwerkelijk ‘klassenjustitie’ bestaat, waardoor armere mensen en ‘allochtonen’ eerder en vaker worden opgepakt, vervolgd en harder gestraft dan rijkere, witte mensen.

Criminaliteit in zijn algemeenheid is niet goed te praten. Maar men moet wel proberen te verklaren wáárom mensen bijvoorbeeld stelen. Dit is tenslotte essentieel om de vraag te kunnen beantwoorden hoe criminaliteit vervolgens moet worden aangepakt.

Basis en bovenbouw
De basis van het kapitalistische stelsel is dat een heel klein percentage mensen in de wereld heel erg veel bezit. Terwijl er dagelijks 19 duizend kinderen sterven aan geneesbare ziekten worden er door de superrijken plezierjachten met gouden toiletten aangeschaft. Dit kleine percentage van de bevolking, de heersende klasse, bezit echter niet alleen veel meer dan de rest, ze bezit ook de belangrijkste middelen om rijkdom mee te produceren – de fabrieken, mijnen, elektriciteitsbedrijven, enzovoort.

De grote massa van gewone mensen bezit niet meer dan wat gebruiksgoederen. En die grote massa moet haar arbeid verkopen door te werken in de fabrieken en kantoren van de heersende klasse. Van alle winst en rijkdom die zij door hun werk produceren, ontvangen deze werknemers alleen een klein beetje loon. De zogenaamde meerwaarde gaat naar de bedrijfseigenaren en aandeelhouders in onder andere winstuitkeringen en gouden handdrukken.

Deze kapitalistenklasse bepaalt dus óf de massa van gewone mensen werk heeft en hoeveel of hoe weinig ze betaald krijgt. In essentie kan alleen zij over de rijkdom beschikken en hierover beslissen. Over hoe de economie is ingericht heeft de parlementaire democratie zoals we die in het kapitalisme kennen zo goed als niets te zeggen.

Op de basis van deze klassenmaatschappij is de zogenaamde bovenbouw neergezet: het politieke stelsel, het onderwijssysteem, maar ook het rechtssysteem. Het rechtssysteem is daarmee grotendeels een reflectie van de klassenverhoudingen.

Dat is bijvoorbeeld duidelijk te zien aan het Burgerlijk Wetboek. De belangrijkste artikelen daarin gaan over eigendom en vooral de bescherming daarvan. Iedereen heeft vanuit het recht officieel evenveel eigendomsrechten, maar diegene die de productiemiddelen bezit komt er gunstiger vanaf dan diegene die alleen maar wat gebruiksgoederen bezit. Sterker nog: degene die de productiemiddelen bezit bepaalt over hoeveel gebruiksgoederen degene zonder productiemiddelen kan beschikken.

Waar de grote graaiers met een miljoenenfraude kunnen wegkomen met een boete, zitten de gevangenissen vol met mensen die vanwege hun sociale positie met justitie in aanraking zijn gekomen.

Klassenmaatschappij
Het is een reflectie van deze kapitalistische klassenmaatschappij dat veruit de meeste ‘criminelen’ mensen zijn die juist de last van de samenleving dragen. Kijken we naar cijfers van het CBS, dan is het percentage mensen dat in aanraking komt met justitie vanwege diefstal – het wegnemen van andermans eigendom – meer dan 50 procent. En diefstal is niet iets wat je doet voor de lol. Je zult niet zo snel straatdealers of verslaafde prostituees in de straten van Heemstede-Aerdenhout aantreffen – een omgeving waar jongeren meer toekomstperspectief hebben dan in de Bijlmer.

Dit is niet alleen logisch, het is ook vele malen wetenschappelijk en empirisch aangetoond, van de onderzoeken van Shaw en McKay in 1942 tot Verwey-Jonker en het Willem Pompe instituut in 2008. De belangrijkste conclusie uit al dit soort onderzoeken is dat etniciteit, cultuur en intelligentie geen verklaring zijn voor criminaliteit, maar sociaal-economische factoren – oftewel klasse – wél: hoe armer de buurt, hoe meer kinderen in aanraking komen met justitie.

Inwoners van arme wijken hebben dan ook de grootste kans overvallen, vermoord of verkracht te worden.

Het is dubbel triest dat de armste mensen het meest in de gevangenis zitten én het vaakst slachtoffer zijn van criminaliteit.

Dertig jaar neoliberalisme heeft zacht gezegd niet meegeholpen crimineel gedrag te voorkomen. De samenleving is een stuk harder geworden: materieel gewin en individualisme zijn onder aanvoering van de marktwerking de norm geworden. Rutte beaamde het kort geleden nog eens in zijn 'Dikke ikke' speech: Armoede, dakloosheid en verslaving zijn volgens de liberale lofzang allemaal het resultaat van de ‘eigen verantwoordelijkheid’.

Veel armere en vaak ‘allochtone’ jongeren hebben dat opgepikt: ze willen wat ze in de populaire media zien: geld, status en respect door de dure velgen op de wielen van je auto. In hun sociale omgeving kennen ze geen tot weinig voorbeelden van jongeren die gestudeerd hebben en daardoor zijn opgeklommen. Het is begrijpelijk dat ze voor 'get rich or die trying' gaan omdat ze geen vertrouwen hebben maatschappelijk vooruit te komen door tot hun 67ste van uitzendbaan naar uitzendbaan door te ploeteren.

Perspectief
Deze klassenpositie, gecombineerd met een gebrek aan perspectief in een harde en individualistische samenleving, zet mensen aan tot diefstal, geweld, vernieling en andere misdrijven.

Het is natuurlijk geen één-op-één-relatie. Duidelijk is dat er bijvoorbeeld meer huiselijk geweld plaatsvindt bij gezinnen waar de man zijn baan is kwijtgeraakt. Maar niet alle mannen die hun baan verliezen reageren hun frustratie af op hun vrouw of kinderen. Sommigen gaan aan de drank en anderen organiseren verzet door een actie of staking. De mannen die hun vrouw slaan hebben natuurlijk een eigen verantwoordelijkheid. Maar de oorzaak van dit geweld gaat niet weg zodra de man wordt opgesloten. Evenmin verdwijnt de voedingsbodem om in de criminaliteit terecht te kunnen komen.

Omdat de oorzaak van bijna alle criminaliteit in het systeem zelf ligt, draagt het dominante debat over ‘harder en langer straffen’ niets bij aan het terugdringen van misdrijven. Elke aanpak die effectief wil zijn moet beginnen bij de basis: de in het systeem ingebakken oneerlijkheid moet veranderen als je de effecten van die oneerlijkheid wilt bestrijden. Een goed begin zou zijn te investeren in bijvoorbeeld toegankelijker onderwijs, meer werkgelegenheid en goede buurtfaciliteiten – in plaats van het subsidiëren van de criminelen in de bankwereld en de militaire misdaden over zee.

In een rechtvaardig systeem, waarin mensen collectief en werkelijk democratisch de door hen geproduceerde rijkdommen kunnen verdelen, zal het grootste deel van de criminaliteit die vandaag op de voorpagina’s staat niet meer voorkomen.

'We doen wat we doen'

Lees ook: Hij deed wat alle VVD-ers doen: Vooral Veel Declareren

Privacy van televisiekijkers

Ziggo schond de privacy van een deel van haar klanten door zonder hun toestemming bij te houden waar de klanten naar keken. Dat constateerde het College Bescherming Persoonsgegevens.

De provider mag niet mee kijken met klanten die een televisieabonnement hebben, zoals Ziggo deed. Bij andere providers worden wel anonieme gegevens geanalyseerd, bijvoorbeeld om te zien welke zender populair is. Die gegevens zijn niet herleidbaar tot individuele personen. Ook worden op door het indelen in groepen, kijkcijfers bijgehouden om te kunnen voldoen aan betalingsverplichtingen aan contentleveranciers, en voor de Stichting Kijkcijferonderzoek. Ook voor die gegevens geldt dat ze niet herleidbaar zijn tot personen.

Persoonlijke interesses van televisiekijkers kunnen ongetwijfeld heel interessant zijn voor marketingdoeleinden. Zo zouden bijvoorbeeld persoonlijke aanbevelingen voor een bepaald programma kunnen worden gedaan op basis van kijkgedrag. Maar waar je naar kijkt, zegt veel over wie je bent. Stiekem in de gaten houden waar klanten naar kijken is daarom een ernstige schending van de privacy van die klanten. Op zich is er niks mis met persoonlijke aanbevelingen op basis van gedrag, zolang de betrokken televisiekijker ervan op de hoogte is en ermee instemt. Mocht de provider persoonlijke aanbevelingen willen doen, dan zullen ze daarvoor altijd eerst toestemming moeten vragen aan de betreffende klanten.

Rijk der vrijheid

'Het rijk der vrijheid begint inderdaad eerst daar, waar het arbeiden, dat door nood en uitwendige doelmatigheid bepaald is, ophoudt; het ligt uit den aard der zaak derhalve boven de sfeer van de eigenlijke stoffelijke voortbrenging. Zoals de wilde met de natuur moet worstelen om zijn behoefte te bevredigen, om zijn leven te bestendigen en te vermenigvuldigen, zo moet het ook de beschaafde, en hij moet het in alle maatschappijvormen en onder alle mogelijke productiewijzen.'

'Met zijn ontwikkeling breidt zich ook het rijk der natuurnoodzakelijkheid uit, daar de behoeften zich uitbreiden; maar tegelijkertijd breiden de voortbrengende krachten zich uit, om de behoefte te bevredigen. De vrijheid op dit gebied kan slechts daarin bestaan, dat de vermaatschappelijkte mens, de geassocieerde voortbrengers, deze hun stofwisseling met de natuur redelijk regelen, onder hun gemeenschappelijke beheersing brengen, in plaats dat zij, als door een blinde macht, erdoor beheerst worden; daarin, dat zij deze stofwisseling met de minste krachtsinspanning volvoeren op een wijze, die met hun menselijke aard het waardigst in overeenstemming is.'

'Maar het blijft altijd een rijk der noodzakelijkheid. Daarboven begint eerst de menselijke krachtsontplooiing, die het doel heeft in zichzelf: het ware rijk der vrijheid, dat echter slechts uit het rijk der noodzakelijkheid als uit zijn grond kan opbloeien.'

Allochtone Jongeren zijn slachtoffer van klassenjustitie

Het is nu wetenschappelijk bewezen dat jongeren van allochtone afkomst voor hetzelfde delict gemiddeld zwaarder worden gestraft dan autochtone jongeren. Er wordt vaker een celstraf opgelegd, die dan ook nog eens langer duurt.

Allochtonen zitten gemiddeld 53 dagen langer in detentie dan autochtonen, blijkt uit onderzoek. Volgens de Utrechtse criminologe Mieke Komen wordt het verschil veroorzaakt door psychologen en psychiaters, die negatiever oordelen over allochtonen. 'Dit is een nieuwe vorm van klassenjustitie,' zegt Komen. Zij analyseerde 241 strafdossiers. Volgens haar begrijpen de meestal autochtone gedragsdeskundigen het gedrag van de allochtone jongeren niet, of interpreteren ze het verkeerd.

Dat leidt ertoe dat het oordeel over allochtonen vaak negatiever uitvalt, de manier van berouw tonen wordt bijvoorbeeld niet herkend en daarmee zal een rechter rekening houden bij het bepalen van de strafmaat en dan werkt dit door in de hoogte van de straf die de rechter oplegt.

Dat allochtone jongeren zwaarder worden gestraft, is volgens Komen niet te verklaren door andere factoren, zoals een langer strafblad of het gebruik van buitensporig geweld. 'Zelfs als de omstandigheden bij allochtoon en autochtoon exact dezelfde zijn, dan nog wordt de allochtoon strenger gestraft.' Komen zet grote vraagtekens bij de betrouwbaarheid van de gedragskundige rapportages.

Uiterlijk en taal van verdachte van invloed
Onderzoek naar etnisch gerelateerde verschillen in de rechtspraak is vaker gedaan. In 2012 publiceerde het Nederlands Juristenblad een onderzoek naar de rol van kenmerken van de verdachten. Zo bleek dat daders met een niet-Nederlands uiterlijk die wel de Nederlandse taal beheersten, een grotere kans te hebben op een veroordeling dan de verdachte met een Nederlands uiterlijk die eveneens Nederlands sprak. De kans op een veroordeling bleek het grootst bij de verdachte die geen Nederlands sprak en een niet-Nederlands uiterlijk had. Dit onderzoek was de aanleiding voor een nieuw onderzoek van de Universiteit Leiden.

www.rechtspraak.nl

Mieke Komen
Dr. Mieke Komen is gespecialiseerd op het gebied van multiculturaliteit in jeugdzorg in brede zin. Ze heeft veel praktijkervaring en veel onderzoek gedaan naar de (ongelijke toegang tot en etnische ongelijkheid in aanbod, interculturalisering) Centra voor Jeugd en Gezin, kinderbescherming, jeugdzorg en justitiële jeugdinrichtingen. Zij is in 1999 gepromoveerd aan de Universiteit van Amsterdam bij de socioloog Abram de Swaan en heeft veel ervaring op het gebied van (evaluatie)onderzoek naar verschillende speciale projecten voor en met allochtone jongeren, en de omgang met allerlei moeilijkheden van multiculturaliteit in en buiten de jeugdzorg.

Lees ook: Getogen in Nederland, uitgezet naar Marokko

Samen staan we sterk

'Praat Marokkaans Met Me' is een persiflage op het liedje dat kort geleden uitkwam van de zanger Kenny B, 'Parijs' waarin de zanger een Franse schone vraagt om Nederlands met hem te spreken.
De Marokkaanse versie heeft veel misselijke racistische reacties opgeroepen. Zo verteld de creatieve maker Fo:

Buitenlandse bemoeienissen in Venezuela

Voormalig president van Bolivia Jorge Quiroga en Colombia's voormalig president Andres Pastrana zijn bezig met een media-oorlog tegen de Venezolaanse regering

Jorge Fernando 'Tuto' Quiroga Ramírez, is een Boliviaan die, nadat hij vice president was onder dictator Hugo Banzer Suarez en deze opvolgde, in 2001 de jongste president van Bolivia werd. De Colombiaan Andres Pastrana werd in 1998 de 38e president van Colombia. Tijdens zijn presidentschap mislukte de vredesonderhandelingen met de FARC en de ELN door zijn toedoen.
Dit duo probeert nu de publieke opinie te beïnvloeden door in Caracas te demonstreren voor de vrijlating van twee figuren die zijn opgesloten omdat ze het land proberen te destabiliseren. Zij proberen het autonome rechtssysteem dat er in Venezuela is te ontwrichten met een 'media oorlog'. Beide ex-presidenten hebben nauwe banden met de V.S. en het is dan ook heel goed mogelijk dat de Amerikanen hier een vuig spelletje spelen. Afgelopen maart heeft Venezuela al enkele Amerikanen opgepakt omdat zij probeerden mensen in kustplaatsen langs de grens met Colombia in te palmen om een coup te plegen.