Cheers to Sochi

Wanneer Antillianen Nederlanders zijn

Volgens de Leidraad van de Raad voor de Journalistiek mogen journalisten de etnische afkomst van groepen en personen alleen vermelden wanneer dit nodig is voor de context.

De media spelen echter een belangrijke rol in het reproduceren van racistische vooroordelen en het rechtvaardigen van racisme in onze samenleving door het vermelden van etnische afkomst in de berichtgeving als het gaat om ‘probleemnieuws’. Vooral als het gaat om Marokkanen en Antillianen. Maar daarnaast doen ze ook mee aan het creëren en in stand houden van negatieve stereotypen van Polen en Roma. Ook wanneer dit op geen enkele manier relevant is voor de context.

Het is opvallend dat mensen door de media regelmatig worden neergezet als allochtonen wanneer de berichtgeving negatief is, maar als Nederlanders wanneer de berichtgeving positief is.

Nederlanders maken indruk in MLB

Antillianen veroordeeld voor mensenhandel

Verscheidene onderzoeken naar de productie van nieuws hebben aangetoond dat een elite van witte politici, advocaten, politiefunctionarissen, wetenschappers en organisaties die nieuwswaardig en geloofwaardig wordt gevonden door journalisten, speciale toegang heeft tot de media. Etnische minderheden hebben dit niet en hebben daardoor veel minder controle over de bronnen waar berichtgeving vaak op gebaseerd is.

Omdat dit soort bronnen veel meer geproduceerd wordt door een overwegend witte elite, wordt de dominantie van een wit perspectief in de media nog eens versterkt en wordt de witte bevolkingsgroep structureel in een gunstiger daglicht geplaatst dan gekleurde bevolkingsgroepen.

Etnische minderheden worden daarnaast systematisch minder geciteerd in de media en hun mening wordt meestal ‘gebalanceerd’ door witte sprekers. Wanneer ze wel geciteerd worden, gebeurt dat vaak op een minder geloofwaardige manier. Beschuldigingen van discriminatie en racisme worden consistent vergezeld van aanhalingstekens en van woorden als ‘vermeend’ of ‘beweerd’ om uitspraken in twijfel te trekken.

Heb jij diep van binnen discriminerende trekjes? Doe de test!

Antisemitisme is wéér de grootste categorie van discriminatie op het internet

'... Opvallend is de aanhoudende stijging van discriminatie op sociale media (Twitter, Facebook, YouTube) en mainstream websites. Waar discriminatie vroeger was voorbehouden aan illustere statische websites en extreem rechtse fora als Stormfront, is discriminatie tegenwoordig steeds meer en meer te vinden op gewone ‘mainstream’ websites. Deze trend van ‘normalisering’ van discriminatie is de laatste jaren steeds duidelijker zichtbaar en zal waarschijnlijk in de toekomst alleen nog maar toenemen.'

Meldpunt Discriminatie Internet (MDI)

Habashim willen Israël verlaten

Jet Magazine, 6 December 1951

‘Gekleurde’ joden, ook wel bekend als Tigrinya Kayla en in het Hebreeuws Habashim genaamd, willen Israël verlaten.

Vanwege omvangrijke rassendiscriminatie wilden zo’n 150 ‘gekleurde’ joden uit India een actie organiseren in Tel-Aviv. Ze waren van plan om net zo lang op de stoep te blijven zitten totdat ze in staat werden gesteld om terug te keren naar India.
In een petitie stelden ze dat ‘witte’ joden hen het zware werk lieten doen. Wit brood werd hen ontzegd omdat het alleen voor ‘witte’ joden bestemd zou zijn. Omdat ze niet naar joodse scholen mochten gaan waren ze aangewezen op Rooms Katholieke missie scholen.
Al eerder hadden mensen van joodse afkomst uit Yemen en Noord Afrika geklaagd over de kleurscheiding in het beloofde land, maar het was voor het eerst dat er daadwerkelijk gedemonstreerd werd.

Jet Magazine, 6 December 1951

‘Everybody is a genius. But if you judge a fish by its ability to climb a tree it will live its whole life believing it is stupid’ Albert Einstein

Israel's nieuwe Racisme: De vervolging van Afrikaanse migranten in het Heilige Land

Sinds 2006 zijn er ongeveer 60.000 Afrikaanse migranten in Israël aangekomen, op de vlucht voor de onrust in hun thuisland. Maar bij aankomst in het ogenschijnlijk democratisch land, worden de als ‘infiltranten’ gebrandmerkte migranten vervolgd door rechtse Israëlische politici en activisten.

Max Blumenthal en David Sheen hebben in een documentaire deze etnisch-religieuze discriminatie vastgelegd.

Metro opent jacht op illegale vreemdeling

Met de vriendelijke groeten uit Cuyk

In het dagelijkse gratis weggeef blad Metro verscheen het verhaal van ene Richard Manders. Nadat deze met z’n meisje in Cuijk in de trein richting Maastricht is gestapt, worden ze al snel probleemloos gecontroleerd door twee Veolia-stewards. Een medepassagier blijkt echter níet over een geldig kaartje te beschikken. Bovendien blijkt deze man een illegale vreemdeling te zijn. Tot Manders z'n grote verbazing wordt de verstekeling niet aangehouden en afgevoerd, maar 'komt hij er vanaf' met een boete en kan gewoon overstappen op een andere trein.

'Als je je in Nederland niet kunt legitimeren, behoor je te worden vastgehouden totdat je identiteit is vastgesteld', klaagt meneer Manders eerst bij Veolia. Als hij hier geen bevredigende reactie krijgt probeert hij het in Metro.
Dat levert al snel een hotline op tussen Rob Gulikers, manager Customer Interface Veolia en Metro. Rob Gulikers, belooft verbetering. ‘De klacht zal centraal staan op de eerstvolgende steward-dag.’ zegt hij resoluut en streng. De stewards in kwestie krijgen een reprimande, en omdat meneer Manders zo'n goede verklikker is, krijgt híj twee Veolia-dagkaarten.

Conclusie: Wij weten in ieder geval bij wie we NIET hoeven aan te kloppen als we moeten onderduiken.

Black Moses

Black Moses is een dubbel album van Isaac Hayes, uitgebracht op Stax Records' Enterprise label in november 1971. De follow-up van Hayes' succesvolle soundtrack van de film Shaft (ook een dubbel album). Het bevat Hayes' versie van The Jackson 5 hit single "Never Can Say Goodbye". Een hit op z’n eigen manier, met een 22ste piek in de Billboard Hot 100.

“Het was Dino Woodward die begon met ‘Black Moses’. Dino zei: 'Man, kijk naar al die mensen”, vertelt Isaac Hayes. “’Weet je wat je brengt in hun leven? Kijk eens naar deze jongens uit Vietnam, man, hoe ze huilen als ze je zien, hoe je hen geholpen hebt daar in de jungle, gekluisterd aan je muziek. Je bent als Mozes, man. Black Moses, de hedendaagse Mozes!”

“Iemand had het gehoord en toen ik in Philadelphia opkwam in het Spectrum, voor zo’n achttienduizend man, stelde Georgie Woods, een lokale radio persoonlijkheid en promotor, mij die avond voor. Hij zei: 'Dames en heren, ik presenteer u de Zwarte Mozes van de muziek wereld - Isaac Hayes,’ en de hele tent ging uit hun dak, mensen gingen schreeuwen, het sloeg aan. Een schrijver voor Jet magazine, Chester Higgins deed een artikel over mij en hij gebruikte ook de term Black Moses.
Stax Records 'creative director’ Larry Shaw was zo snugger om hiermee een voordeel te doen en betitelde het nieuwe album Black Moses.”

"Ik wilde er eerst niets van weten. Ik vond het aanstootgevend voor gelovigen. Maar toen ik zag wat het deed met mensen, werd ik positiever. Het was een helend ding, het was een inspirerend ding. Het verhoogde het zwarte bewustzijn in de states. Mensen waren trots om zwart te zijn. Zwarte mannen konden eindelijk voor zichzelf opkomen, want hier was Black Moses, hij is de belichaming van de zwarte mannelijkheid. Ketens die ooit de vrijheid beperkte, en slavernij betekende, kunnen nu een teken van macht en kracht en seksualiteit en mannelijkheid zijn.”

De uitgeklapte LP-hoes

Coalitiegenoot van Wilders brengt omstreden omgekeerde Hitler-groet

De foto is gemaakt in Straatsburg waar europarlementariër Le Pen de groet brengt in gezelschap van Bruno Gollnisch, oud-kandidaat lijsttrekker van het FN en veroordeeld wegens antisemitisme.

In Frankrijk is opnieuw beroering ontstaan over de 'quenelle', een gebaar dat wel een omgekeerde Hitler-groet wordt genoemd. De oprichter van het extreemrechtse Front National, de ouwe Jean-Marie Le Pen, vader van de huidige FN leider, is gefotografeerd terwijl hij de groet brengt.

Het Front National is een coalitiegenoot van Wilders en zijn PVV bij de komende Europese verkiezingen.

‘Quenelle’ is een door de 47-jarige omstreden komiek Dieudonné M’bala M’bala bedacht handgebaar. Bij de quenelle houden mensen een arm en hand gestrekt richting de grond - een soort neerwaartse Hitlergroet - en wordt met de andere arm de schouder gegrepen.

Dieudonné zelf blijft al jaren ontkennen dat hij antisemiet is. Kort geleden werd hij voor de zesde keer veroordeeld voor aan antisemitisme gerelateerde zaken. En hij steunde wel het Front National van de extreem-rechtse Jean-Marie Le Pen, die ook peetvader van zijn dochter is.
Volgens sommigen wordt hij opgevreten door haat en zaait hij niet anders dan puur racisme.

‘Quenelle’ bij Auschwitz 

‘Quenelle’ bij het holocaustmonument in Berlijn

17 januari 2014: 'De PVV heeft niks met antisemitisme, maar wel met antisemieten.' Dat zei minister Asscher in een debat over antisemitisme.

nos.nl

Wat zijn de verschillen tussen anti-semitisme en anti-islam?

SA-mannen beplakken de ramen van het joodse Kledinghuis Bamberger & Hertz in de Kaufingerstrasse, München met de tekst: 'Het Jodendom is misdadig'.

Dankzij zijn ferme pro-Israelstandpunt kreeg Geert Wilders weinig kritiek uit Joodse kringen. Hij kon zelfs wel op enige waardering rekenen. Maar rabijn Lodi van de Kamp neemt scherp afstand van Wilders vanwege diens stickeractie, waarin hij de islam beledigt.

De Nederlandse bevolking dient zich onmiddellijk en ondubbelzinnig uit te spreken tegen de beledigende anti-islamstickers van PVV-Kamerlid Wilders, stelt rabbijn Lody B. van de Kamp in een column in het Reformatorisch Dagblad.
Van de Kamp legt een regelrechte link met de ‘verboden voor Joden’ stickers van de oorlog.

“In het gebouw van de Tweede Kamer aan het Haagse Binnenhof prijkt op de deur van de fractievoorzitter van de Partij voor de Vrijheid een sticker. Op de sticker staat de volgende tekst: „De islam is een leugen, Mohammed een crimineel, de Koran een vergif.” De slogan is bedacht door PVV-fractievoorzitter Wilders zelf.
Er heerst woede over die tekst. Doet deze actie niet denken aan duistere tijden die achter ons liggen? Roept deze sticker niet dezelfde weerstand op als die grote borden op straat in het Duitse Neurenberg in 1937 of voor de Operahuis in Wenen met daarop de tekst ”Judentum ist Verbrechertum” (Het Jodendom is misdadig)?”

Volgens Van de Kamp moeten we ons verzetten tegen Wilders zoals Hannie Schaft zich destijds verzette tegen de Duitsers.
“Wat ooit begon met het wegdraaien van het hoofd bij het ontmoeten van de Joodse overbuurman, leidde uiteindelijk tot de ”Vernichtbarkeit”, het vernietigingswaardig maken van de Jood in de samenleving. De zwijgende massa duidt de uitspraken van de PVV-leider als het spreken van een eenling. Dat gold in de jaren twintig van de vorige eeuw ook voor de uitspraken van Hitler.”

Rabbijn Van de Kamp: Stickeractie PVV verwerpelijk.

PVV Drenthe vindt Wilders te bruin

De Drentse Statenfractie van de PVV, heeft de partijleiding laten weten dat ze partijleider Geert Wilders te bruin vindt. De fractie vond de gelaatskleur van de Indische Wilders te donker. De Statenfractie uit Drenthe uitte deze kritiek na een oproep van de partijleiding om de verkiezingsnederlaag bij de vorige verkiezingen te evalueren. Dit schrijft Het Dagblad van het Noorden.

Drents Statenlid Bert Vorenkamp, mailde op 24 september vorig jaar naar campagneleider Louis Bontes: ‘Nog een persoonlijke opmerking naar Geert: bij een volgende campagne is het beter om niet super-gebruind voor de camera’s te verschijnen (al gunnen we het Geert van harte! N.B.!). Henk en Ingrid hebben momenteel ook maar beperkte middelen voor vakanties. Naar ons idee toch beter een consistent beeld aan te houden m.b.t. de publieke verschijning van Geert.’

De uitgelekte email komt waarschijnlijk van voormalig Kamerlid Louis Bontes. Hij werd op 29 oktober uit de fractie gezet nadat hij in de media kritiek leverde op de PVV. Momenteel zit Bontes als eenmansfractie in de Tweede Kamer.

Hoe zeewaardig is een theepot?

Op de cover van The Economist zit PVV-leider Geert Wilders deze week samen met Nigel Farage en Marine Le Pen in een varend stuk theeservies. ‘Europe’s Tea Parties’, kopt het Britse weekblad.

De komende maanden staan in het teken van de Europese verkiezingen, die in mei worden gehouden. In het coververhaal zet The Economist deze week de schijnwerpers op de populistische en eurosceptische partijen. Het blad beschrijft de tientallen rechtse partijen (‘the naysayers’) in Europese politiek, maar zoomt vooral in op de PVV in Nederland, de United Kingdom Independance Party (Ukip) in Groot-Brittannië en het Front National (FN) in Frankrijk.

Fluitketel Wilders

The Economist