Kan iemand Tucker Carlson uitleggen wat Antifa is?

Dan blijft het natuurlijk wel de vraag of hij het wil weten. In zijn nieuws programma dat volgens zijn grote baas, Rupert Murdoch, eigenlijk entertainment is, maakt hij zijn kijkers het liefst van alles wijs. Pro Trump propaganda, Russische propaganda. NRA propaganda. Alles voor de mighty dollar. Voor zijn prietpraat vangt hij 6,5 miljoen per jaar. Hij kan er zelf vet om lachen.

Quasi onwetend stelt hij op televisie de vraag wie de leider van Antifa is. Terwijl hij het antwoord al lang heeft: hij maakt zijn onnozele kijkers wijs dat Antifa de georganiseerde gewelddadige militie van de Democratische partij is.

Tucker: “Uiteindelijk speelde Antifa een cruciale rol in onze presidentsverkiezingen. Toen, op het moment dat Joe Biden werd ingehuldigd, leek Antifa te verdwijnen. Niemand stelde vragen over waar ze heen gingen, laat staan ​​over wie ze waren of wie ze betaalde. Ze hadden hun doel gediend en toen vertrokken ze. Dus achteraf is het heel duidelijk wie Antifa was en is. Antifa is de gewapende militie van het democratische establishment in Washington. Het is hun taak om te mobiliseren wanneer dat politiek noodzakelijk is. Dit is iets nieuws in de Verenigde Staten, maar politieke milities zijn veelvoorkomend in derde wereld landen.”

Tucker, ben je echt zo’n sufferd? Wij denken van niet, wij weten dat je kwaadaardig bent. De antifascistische strijd is een legitieme strijd die gevoerd moet worden. Met het steeds rechtsere en racistische klimaat in de wereld is het van levensbelang dat daar een sterk antifascistische ideologie tegenover staat.

Wie is George Santos?

Als het in de VS regent dan worden wij nat. Belangrijk dus dat wij goed in de gaten houden wat daar gebeurt.

Het is voor meer mensen de vraag wie George Anthony Devolder Santos is. In 2018 introduceerde hij zichzelf als Anthony Devolder, oprichter van 'United for Trump'. Zijn officiële naam is niet met zekerheid vast te stellen omdat zijn geboorte acte niet is in te zien. CNN ontdekte social media posts uit 2020 waarin hij zich voor doet als George Devolder.

We hebben het over een Republikeins politicus die in eind 2022 werd verkozen als lid van het Huis van Afgevaardigden voor het derde district van New York.

Jaren lang heeft de Republikeinse Partij gezwegen terwijl de voormalige president Trump in vier jaar tijd meer dan 30.000 te achterhalen leugens verspreide. Dat zijn 20 leugens per dag. Het is dan niet verbazingwekkend dat het die partij is die de nieuw gekozen Santos voortbrengt.

Tijdens de campagne presenteerde Santos zich aan zijn argeloze stemmers als een trotse homoseksuele Jood met een universitaire opleiding, ervaring bij grote financiële instellingen en een flinke vastgoedportefeuille. Bovendien waren zijn Oekraïense grootouders de Holocaust ontvlucht en was zijn moeder slachtoffer geworden van de aanslagen van 9/11.

In zijn kiesdistrict versloeg hij zijn Democratische tegenstander met 55 procent van de stemmen.

Santos is een katholiek wiens Braziliaanse ouders Joodse noch Oekraïense roots hebben, zonder studie, pandjes of ronkend cv op Wall Street. Zijn moeder overleed in 2016 en was geen slachtoffer van 09/11. En hij was jarenlang getrouwd met een vrouw.

Geconfronteerd met zijn leugens zegt hij: Zijn huwelijk met een vrouw? ‘Ik heb in het verleden vrouwen gedatet, ik ben met een vrouw getrouwd geweest. Dat zijn persoonlijke zaken. Ik ben zeer homoseksueel en heb geen problemen met mijn seksualiteit. Mensen veranderen; ik ben een van die mensen die veranderen.’

Ja, hij was ‘uiteraard katholiek’, maar hij had nooit beweerd dat hij Jewish was. Hij was Jew-ish: een soort van Joods.

Hij heeft bijna zijn hele CV bij elkaar gelogen. Santos beweert dat hij Assent manager associate bij de City group was en Project manager bij Goldman Sachs, dat hij is afgestudeerd aan New York University en aan Baruch College. Helemaal niets van waar.

In een radioprogramma: ‘Sid and friends in the morning’, vertelt hij uitgebreid hoe hij op Baruch tot het nummer één volleybal team behoorde en hoe zijn team andere universiteiten versloeg in volleybalkampioenschappen. Santos: ‘ We slachtten ze allemaal af. Wij waren de kampioenen van het hele Noord oostelijke deel van Amerika. Alle teams waar wij tegen speelden trilden van angst, toen der tijd, als ze tegen ons moesten. Ons team bestond uit alleen maar beesten. We hadden eigenlijk het advies gekregen om basketbal te spelen maar we kozen voor volleybal, omdat het makkelijker was. Het was een geweldige tijd joh, ik heb wel mijn beide knieën ervoor opgeofferd, zo serieus nam ik het spel.‘ Gevaarlijk spel, dat imaginaire volleybal. Op Baruch college kennen ze hem helemaal niet. 

Later zegt hij: Oké, hij had dan wel niet vóór banken als Goldman Sachs en Citigroup gewerkt, maar wel mét, als klant van een bedrijf waar hij in dienst was: ‘Een slechte woordkeuze.’

Zijn studiegenoten beweren dat er blanco cheques en allerlei dure spullen uit hun studentenflat gestolen zijn. 

Op een foto genomen tijdens een toespraak op 5 januari 2022, de dag vóór de Capitool bestorming is Santos te zien met een vermiste sjaal om zijn nek. De Braziliaanse justitie heropend een zaak tegen hem uit 2008. Hij betaalde destijds, toen hij in Brazilië woonde, in een winkel met gestolen cheques en onder een valse naam. De zaak werd gesloten omdat de autoriteiten geen woon- en verblijfplaats meer van hem hadden. Maar nu hij in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden komt, kunnen de Brazilianen hem weer opsporen.

Geen schande maar hij heeft bijna zijn gehele leven geld tekort gehad. Hij is twee keer wegens betalingsachterstand uit zijn huis gezet, Appartementen in New York zijn duur en met een salaris van € 5000 in de maand moeilijk te betalen.

Het is dan reuze bijzonder als hij ineens opgeeft dat hij een salaris van $750.000 heeft en tussen de 3,5 en 11,5 miljoen aan inkomsten opstrijkt In 2021 en in 2022 via zijn naar zijn moeder vernoemde bedrijf. Vervolgens leent hij zijn eigen verkiezingscampagne een bedrag van $700.000. Nooit heeft hij een overtuigende verklaring afgegeven over waar dat geld vandaan kwam. 

Inmiddels weten we welke baan hij recentelijk écht heeft gehad. Het was bij een investeringsmaatschappij in Florida: Harbor City Capital Corp. In die tijd noemde hij zichzelf George Devolder en via een persbericht bracht hij naar buiten dat hij de New Yorkse regionaal manager was geworden. In een video schept hij op over de ongelofelijke winsten die hij voor zijn klanten weet te behalen. ’Iedereen geeft een standaard 4%, maar ik geef gemiddeld 12%‘ Dat is een groot verschil, George, hoe doe je dat kerel? Het lijkt wel een piramidespel. De federale toezichthouder van de verschillende effectenbeurzen vroeg zich dat ook af en bevriest na een onderzoek de activa, beschuldigd het bedrijf van piramidespel en sluit het bedrijf in Florida dat investeerders voor miljoenen heeft opgelicht.

Nu zitten Republikeinen in hun maag met deze New Yorkse leugenaar. Zelfs voor Republikeinen lijkt er een grens aan de hoeveelheid leugens die je zonder consequenties kunt verkondigen. Sommige partijgenoten hebben Santos opgeroepen zijn plek in het Huis van Afgevaardigden te heroverwegen.

De nieuwe voorzitter van het Huis van Afgevaardigden heeft elke stem nodig om een deuk in een pak boter te kunnen slaan en zal George Santos niet makkelijk tegen hem in het harnas jagen.

Want waarlijk vrij is slechts hij, die zijn schuld aanvaardt

Amerikaans complot om de revolutie in Venezuela te smoren

In een gesprek in de Oval Office zou Trump, vlak na zijn inauguratie, hebben gevraagd waarom de VS Venezuela niet gewoon binnenvallen, dit volgens CNN en AP.

Rex Tillerson, toen minister van Buitenlandse Zaken, en H.R. McMaster, destijds Nationaal Veiligheidsadviseur, raadden dit sterk af. Een aanval kan contraproductief uitpakken en zal slecht vallen in de regio, zeiden ze. Trump noemde daarop de invasies van Grenada en Panama, in de jaren 80, voorbeelden van ‘nuttige’ militaire actie in de regio. Enkele weken later zou hij de optie weer hebben opgebracht, nu tijdens een diner met vier Latijns-Amerikaanse presidenten.

Tillerson en McMaster zijn intussen weg. Ze werden vervangen door respectievelijk John Bolton, inmiddels ook weg en Mike Pompeo, beiden waren minder gekant tegen militair ingrijpen. Havik Bolton zag Venezuela al jaren als schurkenstaat. Pompeo heeft goede banden met de Republikeinse senator Marco Rubio uit Florida. Als kind van Cubaanse ballingen is Rubio een uitgesproken tegenstander van zowel het Castro-regime als van Maduro.

Rubio drukt een steeds zwaarder stempel op het Latijns-Amerika-beleid van het Witte Huis. Harde taal tegen Maduro moet hem populair maken bij de Venezolaanse en Cubaanse diaspora in Florida.

Er wordt toenemend gesproken over een militaire interventie in Venezuela. Vooral in de VS, maar voorzichtig ook daarbuiten. Staat een inval op stapel? Hopelijk is de ‘Militaire optie’ tegen Venezuela vooral retoriek.

Het Amerikaanse leger zou Venezuela makkelijk aankunnen. Maar Irak en Libië leren dat een machtsvacuüm scheppen zonder plan-B een land verder kan destabiliseren. Venezuela kampt nu al met geweld van gewapende, criminele groepen. Het is ook twaalf keer groter dan Panama, het laatste Latijns-Amerikaanse land dat de VS binnenvielen.

Militair ingrijpen ligt hypergevoelig in Latijns-Amerika na twee eeuwen omstreden Amerikaanse inmenging in de regio.

Vanaf de 19de eeuw bemoeiden de VS zich onder de Monroe-doctrine zeer actief met hun ‘achtertuin’ Latijns-Amerika. Dit ging door tot diep in de vorige eeuw. In de Koude Oorlog werden van Nicaragua tot Chili rechtse, pro-Amerikaanse (para)militairen gesteund in de strijd tegen links. De bijbehorende burgeroorlogen en mensenrechtenschendingen nam Washington voor lief.

Tegenwoordig zijn coups of interventies uit den boze. Aan het eind van de Koude Oorlog grepen de VS nog wel in tegen dictator (en oud-CIA-agent) Manuel Noriega in Panama. Maar bij latere georkestreerde machtswisselingen, zoals in Haïti in 2004, moest Washington – in elk geval voor de buitenwereld – meer op de achtergrond blijven.

Als gekozen leiders tegenwoordig worden afgezet, is het via lawfare: politiek-juridische oorlogvoering. Afzettingsprocedures, zoals in Honduras (2009) en van de Braziliaanse president Rousseff (in 2016) verdelen samenlevingen ook diep. Maar er rollen geen tanks meer door de straten.

Pater Brenneker

Paul Brenneker (Venlo, 7 mei 1912- Willemstad 7 februari 1996), was een maatschappelijk zeer betrokken pater van de Orde van Dominicanen die ruim een halve eeuw voor zijn overlijden in een land aankwam waarvan hij geen enkele wetenschap had.

Pater Brenneker voelde heel goed aan dat het belangrijk is om de taal van de bevolking te spreken en leerde zich dat snel aan. Door die afstand te overbruggen trad hij in de leefwereld van de Curaçaoënaars en wakkerde zijn compassie en betrokkenheid snel aan.

Pater Brenneker

De armoedige omstandigheden van een flink deel van de bevolking - waar families soms niets te eten hadden - was iets om aan te werken; en zo richtte hij stichtingen op om geld in te zamelen, mobiliseerde vrijwilligers om huizen te verbeteren. De kerk als gebouw - zo zei hij - heeft geen enkele betekenis voor het land noch de bevolking. Zijn roeping als pater, als christen, als humanist zou pas zinvol worden door het verbeteren van de leefomstandigheden van de mensen in en buiten de parochie.

Elis Juliana

Elis Juliana
Door deze nauwe betrokkenheid groeide ook zijn belangstelling voor de geschiedenis, cultuur, tradities en de natuur van de benedenwindse eilanden. Samen met zijn vriend, volksfilosoof, kunstenaar en dichter Elis Juliana (Willemstad, 8 augustus 1927 – 23 juni 2013) verzamelde hij allerlei mogelijke bronnen om de cultuur en geschiedenis zoveel als mogelijk vast te leggen: duizenden artefacten, heel veel geluidsopnamen met zang en verhalen.

Sambumbu
Tussen 1969 en 1975 publiceerde Pater Brenneker een tiendelige boekenserie onder de naam Sambumbu. Een groot en belangrijk werk waarin zoveel mogelijk aspecten van het vroegere en tegenwoordige leven van de eilanden staat opgetekend. Al enkele decennia is dit werk niet meer beschikbaar en soms worden nog losse deeltjes in antiquariaten aangeboden.

Werkgroep Caraibische letteren

VVD baas Klaas was een beetje onoplettend

Staatssecretaris Menno Snel van Financiën werd in de tweede kamer door burgers geconfronteerd met zijn beleid, of eigenlijk met dat van zijn voorganger. Dossiers en krantenartikelen kregen zo een menselijk gezicht.

Het indrukwekkendste moment tijdens het debat met de bewindspersoon vond plaats op de publieke tribune. De Kamervoorzitter verzocht het publiek niet te applaudisseren, waarop een gedupeerde antwoordde met: 'Mijn hele leven is naar de klote.'

De toeslagenaffaire, die honderden gezinnen ten onrechte in financiële problemen bracht, door overijverige en vooringenomen belastinginspecteurs, is een smet op het departement van de
Belastingdienst, die sowieso een groot imagoprobleem heeft.

Wie een klein foutje maakt, moet dat bekopen met de enorme destructiedrang van de organisatie. De slogan 'leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker' lijkt de laatste jaren voornamelijk te gelden voor eigen medewerkers - niet voor ons.

Dat er binnen het ministerie geen koppen zijn gerold, mag een wonder heten. Als wij een administratieve slordigheid begaan, of iets te laat met betalen zijn, moeten we dit meteen bekopen met een boete, of anders, als het meezit, een gewichtige waarschuwing.

In die zin is het interessant om te kijken naar ander groot nieuws dat in dezelfde tijd onthuld werd. Het werd bekend dat VVD-fractievoorzitter Klaas 'don't give a fuck' Dijkhoff een reiskostenvergoeding van 4900 euro per jaar ontving, een bedrag waar hij absoluut geen recht op heeft, omdat deze uitgaven al gedekt zijn. De liberaal noemt het 'stom'. Hij had het simpelweg niet gezien. Dijkhoff komt wel weg met zijn onoplettendheid.

Pas toen hem ernaar werd gevraagd, erkende hij zijn fout en beloofde hij het bedrag terug te storten. Omdat de mensen weleens narrig konden worden, toverde hij het verhaal van zijn wachtgeld weer tevoorschijn - dat zou hij, bij nader inzien, onmiddellijk stop laten zetten.

Verbazingwekkend dat iemand kennelijk elke maand 400 euro op zijn rekening gestort krijgt en daar helemaal geen vraagtekens bij plaatst.

De mensen op de publieke tribune, wier levens naar de klote zijn, zoals ze zelf zeggen, hebben niet eens dat bedrag voor hun maandelijkse boodschappen. Zij zitten in de shit door de overheid en moeten jarenlang boeten.

De kloof tussen de overheid en de bevolking werd daarmee pijnlijk in beeld gebracht. Het ergste is nog dat Dijkhoff met zijn 'onoplettendheid' wegkomt, en dat de slachtoffers van de Belastingdienst voor altijd een trauma met zich mee moeten dragen.

VVD-fractievoorzitter Klaas 'don't give a fuck' Dijkhoff

Sorry, mevrouw Brigitha

U bent de eerste die men had moeten opnemen in de Wall of Fame mevrouw Brigitha!

Het is een mooi en respectvol initiatief van de gemeente Almere: de Wall of Fame die werd onthuld door de wethouder. Deze muur bevat foto’s van Almeerse sporters die Europees, Wereld- of Olympisch kampioen zijn geworden. Of sporters uit de stad die topprestaties hebben geleverd op internationaal niveau.

Leuk idee?
In de Wall of Fame is nog geen plekje ingeruimd voor Enith Brigitha. Het zwemfenomeen uit Almere Haven die tijdens de Spelen in 1976 een bronzen Olympische medaille won terwijl ze het moest opnemen tegen Oost-Duitsers die – stijf van de doping – het goud en zilver stalen. Brigitha was de eerste gekleurde zwemster ter wereld die Olympisch eremetaal veroverde.

Waardering
Mevr. Brigitha liet weten dat het best wel zeer doet dat ze in Nederland niet de waardering heeft gekregen voor die Olympische prestatie. En ze voegde er aan toe dat ook vanuit Almere nooit erkenning was gekomen. Zonder wrok, in alle bescheidenheid, had ze zich daarbij neergelegd.

De onthulling van de Wall of Fame had nu een charmante mogelijkheid voor Almere geweest om een beetje eerherstel aan de zwemster te geven. Maar ze is er dus niet in opgenomen.

Schaamrood
Het zou de initiatiefnemers het schaamrood op de kaken moeten bezorgen.
Neem Enith Brigitha morgen in de Wall of Fame op en stuur gelijk even een bosje bloemen naar deze vrouw die voor Nederland een historische prestatie leverde.

www.swimmingworldmagazine.com